Columns

De Europese financiële steun voor Griekenland is in Duitsland zeer ongeliefd. Maar dat is slechts één reden voor de impopulariteit van de regering-Merkel. Al voordat het Griekse drama zich eind vorig jaar ontvouwde, kampte de coalitie met verdeeldheid en onderlinge strijd.

Berlijn en Den Haag zien hun bezuinigingen vooral als nationaal pijnpunt. Maar Europese denktanks en commentatoren kijken mee – en trekken hun wenkbrauwen op, blogt opinieredacteur Mark Beunderman op de site van NRC Handelsblad.

Duitsers zijn zuinig. In een land waar harddiscounters zoals Aldi en Lidl bijna 50 procent marktaandeel hebben en grote mediawinkels met de slogan 'Geiz ist geil' (gierig is geil) klanten lokken, is spaarzaamheid volkssport. Volgens econoom Carsten Brzeski probeert de Duitse regering met forse bezuinigingen Europa een nieuwe les te leren.

Wie a zegt, moet ook b zeggen. Kent bondskanselier Angela Merkel dat spreekwoord niet? Sinds vorige week is duidelijk dat Griekenland aan de afgrond staat en financiële steun acuut nodig heeft. De problemen waaien niet meer over, zegt econoom Carsten Brzeski.

Duitsers houden van principes, zegt econoom Carsten Brzeski. Op tijd zijn, rechtlijnigheid en gezonde overheidsfinanciën bijvoorbeeld. Maar dat principiële en rechtlijnige leidt ook vaak tot ruzies, zoals in de discussie over het minimumloon.

De Europese Raad van 25 maart was een mijlpaal in de Europese geschiedenis. Het tijdperk van Duitse goedmoedigheid is definitief afgelopen. Duitsland geeft een nieuwe definitie aan zijn rol als stabiliserende factor in de eurozone.

Doelgericht, efficiënt en aan het eind van de wedstrijd vaak met de beker in de hand. Dat zijn de kenmerken van het Duitse voetbalelftal, maar niet van de nieuwe Duitse regering. De eerste 100 dagen van Merkel II volgden het motto: we zijn er even niet.

Hoe gedraagt een Nederlander zich tussen gehoorzame, geduldige, gezagsgevoelige mensen? Fout dus, constateert Annemieke Hendriks in deel zes van de serie Berlijnse lotgevallen. In de wachtkamer van haar gynaecoloog stuit ze op een ijzige, doodse stilte.

Is verantwoordelijkheidsgevoel voor je buurt en solidariteit met je medemens eerder Duits of Nederlands? Is het van ‘Oost’ of ‘West’, sterft het wellicht uit?

Bij alle Berlijnse chagrijn over de trein zou je het grootste pluspunt van de Deutsche Bahn bijna vergeten: dat je er niet tussen gezellige Nederlanders zit. Een verademing.