Niemand wint zoveel als de Duitse voetbalsters
Oranje biedt kranig weerstand tegen de wereldkampioenen

Een optreden van de vrouwenvoetbalploeg is voor de Duitse media een serieuze zaak. Ook als het een EK-kwalificatieduel in uithoek Volendam betreft.

Dagen voor de confrontatie streken de grote witte vrachtwagens van de Duitse tv-zender ZDF al neer op het terrein van het Volendamse Kras Stadion. Vijftien camera’s en een mobiele studio moesten worden opgebouwd om de nieuwe sterren aan het Duitse voetbalfirmament live in beeld te brengen. Tegenstander Nederland moest het met aanmerkelijk minder doen: een korte samenvatting op RTL 7 later op de avond.

Vrouwenvoetbal is anders. Neem alleen al het publiek. Het klinkt anders. In het redelijk gevulde Kras Stadion geen diep, mannelijk gehuil bij een verkeerde scheidsrechterbeslissing of overtreding. Als het even spannend wordt, klinkt uit de kelen van de ruim drieduizend toeschouwers een hoog gegil, alsof de gehele schoolgaande jeugd van het Noord-Hollandse vissersdorp zich in het stadion heeft verzameld.

Het is tekenend voor de sfeer tijdens de vrouwelijke editie van Nederland-Duitsland. Er is geen agressie. De Duitse supporters – die veruit in de minderheid zijn – zitten kriskras tussen de Oranjefans in. Twee dweilorkesten zorgen voor een zorgeloze hoempapa-stemming. 

Voor Barbara Petzold uit Mainz is dit de essentie van het vrouwenvoetbal. “Er komen veel gezinnen op vrouwenvoetbal af. De sfeer is ontspannen, positief. Dit zijn wedstrijden waar je met een gerust hart je kinderen naartoe kunt sturen.”

Nog een opvallend verschil met het mannenspel: de vrouwen mekkeren niet zo. Ze storten niet na het minste of geringste met veel misbaar ter aarde, één oog gericht op de camera. Getackelde voetbalvrouwen in het Kras Stadion staan over het algemeen gelijk weer op, Nederlanders én Duitsers. “Vrouwen weten dat het geen zin heeft om tegen de scheidsrechter te protesteren”, gniffelt de Duitse bondscoach Silvia Neid. “Wij zijn gewoon slimmer.”

Sterrenensemble

In Duitsland zijn de voetbalsters na het behalen van hun tweede wereldtitel uitgegroeid tot ware sterren. De golf van euforie bereikte een nieuw hoogtepunt nadat bekend werd dat Duitsland het aankomende WK in 2011 organiseert.

Geen nationaal team heeft binnen korte tijd zo veel gewonnen als de Duitse vrouwen. Sinds 1989 schreven zij zes EK’s en twee WK’s op hun naam. Naast de inmiddels onvermijdelijke topfavoriet Birgit Prinz zijn er ook andere speelsters opgestaan, zoals doelman Nadina Angerer, die tijdens het WK in China niet één tegendoelpunt incasseerde. In de kwalificatiereeks op weg naar het Europees Kampioenschap in Finland zijn de vrouwen nog ongeslagen.

De wedstrijd tegen de dames van Oranje bleek desondanks een pittige kluif voor het Duitse sterrenensemble. Het team oogde vermoeid na het WK in China en de EK-kwalificatiewedstrijd afgelopen zondag tegen België. Eindigde de vorige ontmoeting tussen Oranje en Duitsland nog in een overtuigende 5-1 zege voor de wereldkampioen, in Volendam lieten de Nederlanders niet over zich heen lopen. Uitblinker was met name de kordate verdedigster Daphne Koster, die haar rentree in de Nederlandse ploeg glans gaf door Birgit Prinz vrijwel de hele wedstrijd in bedwang te houden. Tien minuten na rust mikte Oranje-aanvalster Sylvia Smit de bal in het Duitse zijnet.

De Duitse pers was vol lof over het spel van de tapfere Holländerinnen, die uiteindelijk best konden leven met een 0-1 nederlaag. “Als je tegen de wereldkampioen standhoudt, heb je een compliment meer dan verdiend. We hebben nog nooit zo’n goede wedstrijd gespeeld”, zei de Nederlandse bondscoach Vera Pauw.

Trager, maar eerlijker

De populariteit van het vrouwenvoetbal in Duitsland berust vooral op de successen van de Weltmeisterinnen. Sinds de eerste wereldtitel in 2003 is het aantal voetballende Duitse vrouwen stormachtig gegroeid. Toch past hier een kantekening, zegt de Duitse sportjournalist Michael Seiss. Weliswaar smullen de media van de successen van het nationale elftal, voor het Duitse vrouwenclubvoetbal is de aandacht nog steeds zeer gering, ook al behoren clubs als 1. FFC Frankfurt en Turbine Potsdam tot de Europese- en dus tot de wereldtop. “Het is een marginale aangelegenheid, daar is nog heel veel werk te doen”, aldus Seiss.

Aanvaller Ariane Hingst beaamt dat de basis van de sport brozer is dan deze op het eerste gezicht lijkt: “Zonder onze successen boekt de sport geen vooruitgang. Dan verslapt de aandacht snel.”

En dan nog de hamvraag: is het niveau van de vrouwen überhaupt te vergelijken met dat van de mannen? “Ik denk dat ik met mijn eigen elftal een aardige kans maak tegen het Nederlands team”, zegt Volkskrant-redacteur Willem Vissers op de perstribune. Zijn Duitse collega Seiss is daar niet zo zeker van. Zijn elftal is vorig jaar nog door de Duitse vrouwen ingemaakt.

Bas de Rue is redacteur van het Duitslandweb.