Promotie Krijn Thijs
'Elastische Geschichte'

Berlijn werd in de twintigste eeuw beheerst door zes verschillende staatsvormen, vijf keer was Berlijn hoofdstad van een Duitse staat. Door de vele machtswisselingen werden de stad en haar verleden geclaimd door allerlei politieke systemen: nationaal-socialisme, communisme, en ook door het “vrije westen”. Deze concurrentie was niet alleen militair-politiek, maar ook cultureel-symbolisch. Om hun macht in Berlijn te legitimeren moesten deze systemen aantonen hoe het verleden van de stad aansloot op het heden en welke lessen zij uit het verleden hadden geleerd. Zowel het “Derde Rijk” en de DDR als ook West-Berlijn presenteerden zichzelf als de legitieme erfgenaam van de Berlijnse stadsgeschiedenis. In dit proefschrift wordt onderzocht hoe de geschiedenis van Berlijn in de twintigste eeuw werd geschreven. Als casestudies fungeren drie stadsjubilea, namelijk het 700jarig bestaan van Berlijn in 1937 en zijn 750jarig bestaan in 1987, toen de stad gedeeld was. Tijdens de viering van deze feesten droegen de stadsbesturen van de Reichshauptstadt, van Oost-Berlijn en van West-Berlijn hun eigen verhalen uit over de stadsgeschiedenis. Deze verhalen waren gericht op het legitimeren van politieke macht en het definiëren van de Berlijnse identiteit.
In de studie worden de verschillende middelen onderzocht die dictatuur en democratie gebruikten om de interpretatie van het verleden te beïnvloeden. Welke verhaalvormen kozen zij om het verleden te representeren, en waarom? Het onderzoek toont aan hoe de verschillende versies van de Berlijnse geschiedenis zich tegen elkaar afzetten, en hoe zij langs deze weg tegelijkertijd van elkaar afhankelijk bleven. Tenslotte staat het proefschrift stil bij de geschiedtheoretische vraag, hoe op basis van hetzelfde verleden zo verschillende historische verhalen geconstrueerd kunnen worden.