Columns

Als Rieham Saddagh haar verhaal houdt, valt het publiek in de trein nog wat stiller. 28 jaar is ze, in spijkerbroek en met hoofddoek. Anderhalf jaar geleden vluchtte ze van Syrië naar Duitsland, en ze is op deze 29ste juni net als ik spreker op een TedX-event in een speciaal gehuurde treinwagon tussen Enschede en Münster.

Vorige maand werd me gevraagd om een lezing voor studenten te houden als inleiding op hun excursie naar Berlijn. Ze hadden al een aantal colleges gehad van mensen die de stad veel beter kennen dan ik, dus wat stond mij nog te doen? En wat zou ik deze studenten aanraden?

'Willst du mit mir Drogen nehmen, dann wird es rote Rosen regnen'…Nee, dit doe ik maar niet in de klas.'Denn ich hab’ Stoff und Schnapps'…Nee, dit toch ook maar niet.'Lekker Chocomel und Vla, denn wir sind hi-i-igh' dan?Ehm.

Een slot op de deur van de crèche? De directeur kijkt me onderzoekend aan, en zegt: ‘Daar heb ik eigenlijk nog nooit over nagedacht’. Ik ben er niet eens meer zo verbaasd over. Onze Kita ligt direct naast het grootste drugspark van Berlijn, maar te doen alsof het niet zo is, hoort er hier in Kreuzberg net zo bij als het kopen van veganistische crackers voor de kinderen.

De Kaiserschmarren zijn extra dik, de bierglazen extra groot en uit het raam zie ik een adembenemend mooi Alpenlandschap. Zelden zo’n welvarende idylle gezien als de Beierse berg waar ik nu in een Gasthof zit. Alleen als ik naar de wc loop, wordt mijn behaaglijke sluimertoestand ineens ruw doorbroken: in de gang hangt een klein zwart-wit-fotootje van Adolf Hitler.

De eerste en de vierde hebben we gehad, de derde moet nog. Bij de eerste en de vierde krijg ik het abstracte denken van de onderbouwleerlingen nét over de streep, bij de derde wordt het te veel, zo schat ik in. “Hoe lang gaat dit nog duren?” vraagt een jongen uit twee havo.

Made in Germany is het sterkste merk in de wereld. De Duitse economie heeft hetzelfde sterke imago. Niet kapot te krijgen. Geen reden voor zorgen. En toch denk ik, gek genoeg, dat de economie het belangrijkste onderwerp in de Duitse verkiezingscampagne wordt. De kiezer zal twee verschillende verhalen horen over dezelfde economie. Terwijl bondskanselier Angela Merkel de sterkte en de kracht van de Duitse economie zal benadrukken, zal haar opponent Martin Schulz de economie beschrijven als de tweelingbroer van Griekenland. Wie heeft gelijk?

Eindelijk, de zee! Het ruisen hoor ik al als we over het zandweggetje lopen, ik moet me bedwingen er niet heen te rennen. Maar dan, als we bij het strand aankomen, ben ik toch even teleurgesteld. Waar zijn ze nu, die rollende witte golvenkoppen, die deinende, bijna woeste watermassa die ik in dit jaargetijde uit Nederland ken?

We vroegen op Twitter om mooie Duitse woorden om de #DagvandeDuitsetaal te vieren. Het resultaat was verrassend, al zijn sommige woorden wat gewöhnungsbedürftig en is het uiteindelijk vooral een Geschmacksfrage. 

De brugklasleerlingen zijn zelfstandig aan het werk. Ik heb het voor elkaar gekregen dat ze daarbij geen liederen door de klas gillen, geen geodriehoeken door het lokaal boemerangen en niet met bluetooth-achtige software op hun telefoon zomaar P. Diddy door de boxen achter het bord laten schallen. Buiten stuitert een basketbal, het regent, de TL-lampen schijnen sfeervol, zweet-, redbull- en deogeur is niet al te sterk aanwezig. Ik zou het bijna gezellig noemen.