'Typisch Noord-Europees houthakkersvoetbal'
Bellen met... Peter Riesbeck

“Ha! Dat was toch een mooie pot oud-Duits vechtvoetbal gisteravond. Niet mooi, wel succesvol.”

Ook goeiemorgen! Ik had de eerste twintig minuten het idee naar een herhaling van Nederland tegen Rusland te kijken. Dat Turkije zo enthousiast zou aanvallen, hadden de Duitsers toch niet verwacht.

“Het Duitse elftal zit tactisch goed in elkaar. Dat hebben ze tegen Portugal wel bewezen. Maar ze wekken vaak de indruk dat als ze zich op een bepaalde manier hebben ingesteld op hun tegenstander, ze de weg kwijt zijn als die tegenstander plotseling anders speelt. Gisteren heb je ook het verschil met het Nederlandse elftal kunnen zien. Als de tactiek niet werkt, als het ‘lekker voetballen’ niet gaat, dan compenseert Duitsland dat door er keihard voor te gaan. Dan maar niet mooi. Pas bij het laatste doelpunt van Lahm werden de toeschouwers er even aan herinnerd dat ze het best kunnen, mooi voetballen, maar verder kwam dat niet in het stuk voor.”

Hoe beleefden de Turken de wedstrijd in Berlijn?

“Euforisch waren ze, na dat eerste doelpunt. Ik heb in Kreuzberg bij een public viewing staan kijken. Alsof ze de frustratie over veertig jaar onopgemerkt blijven in één klap eruit gooiden, zo stonden de Turken te juichen. Eindelijk beter dan de Duitsers. Echt ongelofelijk was het. Tja, na het verlies waren ze natuurlijk teleurgesteld en rustig. Maar wel trots, omdat ze er zo dichtbij waren geweest. Ze moeten nog even geduld hebben.”

Turkije is verslagen zoals ze zelf hun vorige tegenstanders versloegen: op zijn Duits, met een goal in de laatste minuut.

“Ja en typisch Duits ook dat de commentaren hier na de vorige overwinningen van Turkije zelfgenoegzaam luidden: dat hebben ze dus van ons geleerd. In Turkije zijn veel Duitse trainers actief, in navolging van Jupp Derwall. Die trainde in de jaren tachtig Galatasaray, nadat hij met Duitsland ook al het EK van 1980 had gewonnen.”

Is het Duitse elftal dan weer terug waar het was vóór Klinsmann: maakt niet uit hoe, als we maar winnen?

“Dit elftal doet me een beetje denken aan het Duitse elftal van midden jaren negentig. Je verlangt naar wat meer frivoliteit. Zoals Nederland het complex heeft dat het de rest van de wereld altijd wil laten zien hoe mooi het kan voetballen, ook al gaat het daarmee roemloos ten onder, zo heeft Duitsland een Noord-Europees complex. Het wil zo graag aantonen dat er best wat Zuid-Europese speelsheid in zijn gelederen schuilt, dat het meer kan dan dat typisch Noord-Europese houthakkersvoetbal. Maar het lukt ze niet. Wat Duitsland wel voor heeft op Nederland, is dat het zijn tegenstander niet zo snel zal onderschatten. Dat heeft de Duitsers tegen Turkije gered. Toen ze merkten dat het niet ging, vielen ze terug in hun tomeloze werkdrift.”

En nu de finale. Rusland of Spanje?

“Ik ben heel benieuwd. Ik gok op Rusland – en niet alleen omdat ik die van tevoren als winnaar heb getipt. Ik denk dat Duitsland ook banger is voor Rusland dan voor Spanje. Die laatste kennen ze in Duitsland beter. Daarbij heeft Zenit St. Petersburg, waar Ruslands beste spelers vandaan komen, Bayern München in de UEFA-cup een ongenadig pak slaag gegeven. Dat zijn Schweinsteiger, Lahm, Klose en Podolski nog niet vergeten. Het wordt in elk geval heel spannend!"

Peter Riesbeck is redacteur van de Berliner Zeitung en voetbalfanaat. Hij geeft sinds enkele jaren commentaar op het Duitse voetbal voor verschillende Nederlandse media.

Van de redactie voor wie het vergeten is:

Midden jaren negentig won Duitsland, ondanks zijn spel, zijn laatste grote toernooi. Oliver Bierhoff, nu teammanager van het nationale elftal, scoorde de (alweer afgeschafte) winnende golden goal in de finale tegen Tsjechië op het EK van 1996.