Carsten Brzeski

Mijn eerste energierekening van het nieuwe jaar bracht de inflatie plots heel dicht bij huis. Een stijging van de elektriciteitsprijs met 20 procent, en de factuur voor de afvalophaling met 8 procent. De hogere energieprijzen zijn niet alleen een bewijs van de hoge inflatie. Ze veroorzaken in Duitsland een hevige discussie over de kosten van de groene transitie.

Als de Duitse voetballer Joshua Kimmich zijn covidprik wel had gehaald, was er op dit moment in Duitsland maar één thema geweest. Zijn weigering om zich te laten vaccineren houdt de gemoederen bezig. Maar niets is zo groot als het thema inflatie. De emoties over inflatie lopen in Duitsland traditioneel hoog op. Maar anders dan de gebruikelijke reflexen van klagen over de Europese Centrale Bank (ECB) zou Duitsland deze keer de hoge inflatie moeten aangrijpen als het startschot voor de broodnodige discussie over de kosten van de energietransitie.

Het beroemde Oost-Duitse stoplichtmannetje, het ‘Ampelmännchen’, viert deze week zijn 60ste verjaardag. Het is een van de weinige relicten uit de DDR die zijn overgebleven. Het kan geen toeval zijn dat deze week de kans stijgt dat Duitsland voor het eerst een ‘Ampel’-coalitie krijgt van de SPD, de groenen en de FDP. Rood, geel - het middelste sein van het Duitse stoplicht voor automobilisten - en groen.

Mijn vrouw en mijn zoon staan al in de startblokken. Met de btw-verlaging hopen ze op aantrekkelijke koopjes vanaf 1 juli. De vraag is alleen wie beter wordt van dit kroonjuweel van het aangekondigde Duitse conjunctuurpakket. Mijn vrouw en zoon, of de winkeliers?

Europa wrijft zich de ogen uit. Duitsland maakt een bocht van 180 graden en is plots voorstander van transfers en gemeenschappelijke financiering in de EU. Wat op het eerste gezicht lijkt op een late liefdesverklaring van Angela Merkel aan Europa en een laatste politieke stunt, blijkt op het tweede gezicht het gevolg van een nieuwe lichting economen op de Duitse ministeries.

Duitsland is weer in topvorm. Geen twee maanden geleden klonk het heel vaak nog dat Duitsland op weg was 'de zieke man van Europa’ te worden. Die beschrijving is nu ongepast. Duitsland lijkt weer aan de top te staan, dankzij een uitstekend crisismanagement. Betekent dat ook dat Duitsland na de crisis koploper blijft?

De jaren twintig van het laatste eeuw staan in Duitsland bekend als de wilde “roaring” en ook gouden jaren. Jaren van niet alleen welvaart, maar ook jaren waarin de Duitse cultuur, wetenschap en kunst bloeiden en wereldwijd invloed hadden. Aan het begin van de jaren twintig van de 21e eeuw wijst er weinig op gouden, maar veel op roerige jaren.

Een headhunter belde onlangs een vriend van mij voor een leuke functie in Duitsland. Mijn vriend is een specialist in zijn vak en wordt al jaren gerespecteerd voor zijn kennis. Hoewel hij zijn studies en eindexamen toch al zo’n dertig jaar geleden afwerkte, vroeg de headhunter hem zijn lijsten met examencijfers op te sturen ter vervollediging van het dossier. In Duitsland is dat niet ongebruikelijk. Maar zou zijn mogelijke benoeming echt afhangen van de eindexamenresultaten uit zijn puberteit?

Het Duitse voetbalseizoen trapt dit weekend af. De gangmakers van de Bundesliga laten zich dan zien, voordat volgende week de eerste kwalificatiewedstrijd begint. Dit jaar lijkt het spannender te worden dan de afgelopen zeven jaar, waarin Bayern München telkens weinig verrassend won. Elk jaar is er minstens een team dat begint als de grote belofte, om uiteindelijk na veel teleurstellend spel op de laatste plaats te eindigen. En daarmee afglijdt naar de tweede divisie.

Ruim twee jaar geleden liep Emmanuel Macron helemaal alleen naar het presidentiële ereplatform op de klanken van ‘Ode an die Freude’ en met veel gewapper van gele sterren op een blauw veld. De Duitse kanselier Angela Merkel drukte daarna de pret door alle enthousiaste pro-Europese ideeën van de Franse president om zeep te helpen, vanwege het schijnbaar conflicterende nationale belang. De rollen leken verdeeld. Na de jongste weken heb ik toch mijn twijfels over wiens hart werkelijk voor Europa klopt.