Iduna Paalman

We doen een taaldorp met fysiek geweld. Bij de Konditorei een flinke stomp, Briefmarken kopen met een klap in je gezicht, een Kinokarte reserveren onder dreigend gesis. Hoe dat precies in zijn werk gaat? Nou, zo:

'Willst du mit mir Drogen nehmen, dann wird es rote Rosen regnen'…Nee, dit doe ik maar niet in de klas.'Denn ich hab’ Stoff und Schnapps'…Nee, dit toch ook maar niet.'Lekker Chocomel und Vla, denn wir sind hi-i-igh' dan?Ehm.

De eerste en de vierde hebben we gehad, de derde moet nog. Bij de eerste en de vierde krijg ik het abstracte denken van de onderbouwleerlingen nét over de streep, bij de derde wordt het te veel, zo schat ik in. “Hoe lang gaat dit nog duren?” vraagt een jongen uit twee havo.

De brugklasleerlingen zijn zelfstandig aan het werk. Ik heb het voor elkaar gekregen dat ze daarbij geen liederen door de klas gillen, geen geodriehoeken door het lokaal boemerangen en niet met bluetooth-achtige software op hun telefoon zomaar P. Diddy door de boxen achter het bord laten schallen. Buiten stuitert een basketbal, het regent, de TL-lampen schijnen sfeervol, zweet-, redbull- en deogeur is niet al te sterk aanwezig. Ik zou het bijna gezellig noemen.

Het is weer de tijd van het jaar waarin docenten met pijn in de kaken van het glimlachen hun lokalen op staan te leuken. Waarin ze opscheppen over mooie projecten en leuke uitwisselingen, de liedjes van Peter Fox op repeat zetten, nog maar eens een poster van het Goethe Institut ophangen en in de splitseconde dat er geen gasten in het lokaal zijn snel een zakje Haribobeertjes uit het presenteermandje achteroverslaan. Jazeker: het is weer de tijd van de open dagen. Herre Gott du Gnädige Frau – rette uns.

Iduna Paalman volgt het Onderwijs Traineeship en geeft sinds kort Duits op een school voor havo en vwo in Amsterdam. Voor Duitslandweb schrijft ze over haar ervaringen in de klas. Vlak voor de kerstvakantie sprak ze met haar leerlingen over de aanslag in Berlijn.

Wat wordt er verwacht van een leraar Duits anno 2014? In de Duitse les is de afgelopen decennia veel veranderd. Studente Duitslandstudies Iduna Paalman sprak met vier docenten Duits over hun lespraktijk en concludeert dat een sterke, persoonlijke band met leerlingen meer oplevert dan rijtjes stampen.