Bach, Bukowski en Berlijn
Musicus Willem van Ekeren te gast bij schrijver Falko Hennig

In de Rote Salon draagt Falko Hennig deze zaterdag nog een paar eigen Duitse vertalingen van Bukowski-teksten met odes aan Bach voor. Dat klinkt in de trant van: "Mozart verdroeg ik alleen als ik me goed voelde. En dat voelde ik me zelden. (...) Wanneer je Bach lang genoeg hoort, wil je nooit meer een ander horen." In een van die teksten komt ook Vincent van Gogh voor, en daarmee krijgt de avond een verrassend staartje. Willem van Ekeren meldt dat hij met zijn jeugdvriend Theo van Gogh ooit ook zo’n dichterlijk-muzikaal uitstapje heeft gemaakt: ‘Ik heb met Theo diens 'Liederlijke liederen' op muziek gezet. Hij zong ze zelf: "'Een verdeeld genoegen', heet die plaat."

Theo van Gogh is, zeker nadat hij werd vermoord, een begrip in Duitsland. Op Van Goghs eigen website is diens oordeel nog te lezen over van Ekerens Bach-Bukowski-programma: "Of ‘t de combinatie is van zulke ongelijke grootheden – Bach’s verstilde schoonheid en Bukowski’s luidruchtige wanhoop -, weet ik niet, maar ‘t klinkt of de twee voor elkaar gemaakt zijn en dat is de verdienste van Van Ekeren, die ‘t als eerste hoorde. (...) Terugziend blijft Van Ekeren het grootste talent dat in het Wassenaar van mijn jonge jaren rondliep."

De filmmaker riep in hetzelfde stuk in herinnering dat Willem van Ekeren de muziek had gecomponeerd voor zijn film 'Een dagje naar het strand'. "Om te huilen zo mooi", noemde Van Gogh deze score. Op het podium vertelde van Ekeren dat hem, sinds zijn oude maatje is vermoord, het zweet wel eens uitbreekt: "Dan ben ik bang dat een of andere purist, die de combinatie van Bach en Bukowski onverdragelijk vindt, me neerknalt." Het Berlijnse publiek leek vooral aangenaam verrast door Bach-Bukowski.

Annemieke Hendriks is freelance journaliste in Berlijn

Willem van Ekerens Bach-Bukowski project op internet
Bukowski Gesellschaft in Duitsland
‘10 Jahre Reformbühne Heim & Welt - Die Doppel-CD’ bestellen