Zevende Bondsdagverkiezingen: 19 november 1972

Coalitie: SPD en FDP
Bondskanselier: Willy Brandt (SPD)/ Helmut Schmidt (SPD)

In april 1972 slaagde de oppositiepartij CDU/CSU er net niet in om bondskanselier Willy Brandt met behulp van een konstruktives Mißtrauensvotum te vervangen door Rainer Barzel. Hiervoor waren 249 stemmen noodzakelijk, maar de oppositie bleef steken bij 247. Reden voor dit Mißtrauensvotum waren de besprekingen van de SPD/FDP-regering met de Sovjet-Unie en Polen over het afzien van onderling geweld. De besprekingen zouden uiteindelijk tot de Verdragen van Moskou en Warschau moeten leiden. De discussie over een eventueel verdrag met de Sovjet-Unie was tot die tijd een enorm taboe in Duitsland en riep bij de oppositie gevoelens van wantrouwen op. Ondanks deze 'overwinning' voor Brandt was zijn SPD/FDP-regering dus in het nauw gedreven. Hij vroeg om het vertrouwen van het parlement, maar kreeg dit niet. Hierop besloot de bondspresident de Bondsdag te ontbinden en vervroegde verkiezingen uit te schrijven. Deze situatie dwong de kiezer om zich duidelijk voor een partij of coalitie uit te spreken. De sociaal-liberale coalitie kon een ruime meerderheid behouden in het parlement, maar aan de regering Brandt kwam een einde nadat de bondskanselier in 1974 aftrad na de Guillaume spionage-affaire. De nieuwe bondskanslier werd Helmut Schmidt. De coalitie SPD/FDP hield stand. Tevens volgde Walter Scheel (FDP) Gustav Heinemann op als bondpresident. Kandidaat voor de CDU/CSU was Rainer Barzel.

Kiesgerechtigden: 41,4 miljoen, opkomst: 91,1 %,  aantal zetels: 496