Een nieuw begin
Terugkeer van de gouden jaren, 1990-2010

In de jaren tachtig legde men zich in West-Duitsland, in navolging van de VS, vooral toe op op entertainment. Maar de film- en televisiewereld van de BRD kon met geen mogelijkheid op tegen de Amerikaanse budgetten en hun professionaliteit.

Begin jaren negentig kwam er een ommekeer. Dit werd mede veroorzaakt door de explosieve prijsstijging van Amerikaanse filmlicenties. Deze liepen op van gemiddeld 300 duizend dollar in het midden van de jaren tachtig tot meer dan drie miljoen begin jaren negentig. Commerciële tv-zenders konden dat niet meer betalen en raakten daarom geïnteresseerd in een nauwere samenwerking met Duitse regisseurs. Zij subsidieerden vanaf 1994 Duitse films, onder meer in co-producties met de overheid. De commerciële zenders werden zo een belangrijke nieuwe investeerder op de Duitse filmmarkt.

Duitse filmmakers hadden inmiddels ook een manier gevonden waarin ze de preutse Amerikanen konden overtreffen: de minder terughoudende relatiekomedie. In een Amerikaanse publieksfilm was er niet veel ruimte voor travestieten, seks en grove humor, die bijvoorbeeld wel konden in ‘Der bewegte Mann’ (1994) van Sönke Wortmann. Vooral veel jonge Duitsers kwamen af op de snelle, geestige dialogen en de aantrekkelijke hoofdrolspelers Til Schweiger en Katja Riemann. Films als deze maakten de Duitse film weer ‘cool'.

Zeer succesvol, ook in internationaal opzicht, was ‘Lola rennt’ (1998) van Tom Tykwer. Hierin werd Berlijn in dynamische beelden vastgelegd als nieuwe hotspot. Hoofdrolspeelster Franka Potente werd een ster. Ook films als ‘Comedian Harmonists’ (1997) van Joseph Vilsmaier en ‘Das Leben ist eine Baustelle’ (1997) van Wolfgang Becker waren grote publiekstrekkers. In de laatste film speelde Jürgen Vogel een Ossi die zijn weg moet vinden in het nieuwe Berlijn.