Column: De haas en de egel
Duitsland moet met langer houdbare strategie voor euro komen

Ook nu weer. Ruim een week geleden dachten beleidsmakers een voorsprong te hebben genomen. Griekenland leek even gered en zelfs de privésector leek mee te doen aan een tweede reddingspakket. Die rust duurde helaas niet lang. Kredietbeoordelaars gooiden roet in het eten en de commotie rond Italië maakt duidelijk dat het beleid van kleine stappen en pittige statements bijna is versleten. De eurozone heeft te lang gezocht naar het ene ware wondermiddel. Denk aan bezuinigingen, het euro-plus-pact van Angela Merkel of nu de bijdrage van de privésector. Steeds weer blijkt dat hét wondermiddel tegen de schuldencrisis niet bestaat. Misschien maar kiezen voor een heel arsenaal wondermiddelen?

Maar in de eerste plaats moet de eurozone eigenlijk een simpelere, fundamentele vraag beantwoorden: hoe zien wij de toekomst van de eurozone? Een eurozone met een de facto politieke unie en één eurozoneminister van Financiën, die over het beleid van lidstaten kan beslissen? Een losse samenwerking van lidstaten met nauwere samenwerking, waar het laatste woord bij de lidstaten blijft? Als het de weg op gaat naar een centralistische monetaire unie, liggen meer onvoorwaardelijke leningen in het verschiet en mogen euro-obligaties en de transferunie geen taboe meer zijn. Als er landen zijn die deze routebeschrijving niet bevalt, kunnen ze beter nu al omkeren en doorstappen naar de decentralistische monetaire unie, waar landen failliet kunnen gaan, schuldherstructurering mogelijk is en er noodfondsen zijn om besmetting van andere landen en de financiële sector te verzachten.

De ontwikkelingen van de laatste dagen laten zien dat de huidige strategie van de eurozone is versleten. Het huidige beleid slaagt er niet in om besmetting te voorkomen en leidt tegelijkertijd tot politieke onrust; zowel in de noordelijke als in de zuidelijke landen.

In het sprookje probeert de haas het 73 keer om van de egel te winnen. Bij de 74ste poging valt hij uitgeput dood neer. Als de eurozone niet wil eindigen als de haas, is het tijd dat de eurozonelanden, met Duitsland op kop, aan het front komen en een strategie presenteren die een langere houdbaarheid heeft dan de pogingen van het afgelopen jaar.

Carsten Brzeski is Senior Economist bij ING in België voor de Eurozone en Duitsland en schrijft regelmatig in Nederlandse en internationale media. Deze column is met toestemming overgenomen uit de Belgische krant De Tijd.