Vredeskanselier
Verkiezingsblog Jacco Pekelder
Achtergrond - 10 september 2005
Bonn, 10 september 2005
Vandaag zijn we in Bonn op een grote SPD-verkiezingsrally. Na Keulse Carnavalsrock en wat obligate praatjes van lokale SPD-kandidaten, is Schröder aan de beurt. Een warm onthaal is zijn deel, mensen roepen en klappen, ze staan op banken en zwaaien met plakkaten, als hij zwemmend door de menigte op het plein, het podium betreedt.
Dietrich heeft inderdaad geen woord te veel gezegd: het is fascinerend te zien hoe Schröder zichzelf ensceneert. Hij straalt van vertrouwen, in zichzelf en de overwinning. Als enige van de vijf of zes heren op het podium heeft hij geen jasje aan over zijn bedaste overhemd. Een energieke mannetjesputter, zo ziet hij eruit. Iemand die het wel even regelt en desnoods flink tekeer gaat om jouw recht te halen. Misschien was hij als advocaat ook al zo.
Zijn stem is ongelofelijk rauw van de vele optredens in de afgelopen weken. Elk woord wordt bovendien uitgeschreeuwd zonder dat de stem zijn warmte verliest. Dat kan Merkel waarschijnlijk vergeten. Ik krijg, net als bij een rockconcert, bijna een piep in mijn oren.
Inhoudelijk valt vooral de nadruk op het milieu op – hij wil duidelijk zieltjes van Die Grünen wegsnoepen. En de vele verwijzingen naar "Duitsland", of "dit land" en "de mensen in dit land", "de Duitsers", die het bijvoorbeeld heel normaal vinden hulp te bieden aan de Amerikanen in New Orleans. Merkels favoriet als minister van Financiën, professor Kirchhof, wordt belachelijk gemaakt. "Stuur die man terug naar Heidelberg", zegt de kanselier, "dat is toch ook een mooie stad". Opmerkelijk is toch ook dat Schröder de Agenda 2010 niet ongenoemd laat. Hij staat blijkbaar toch achter dat controversiële hervormingsprogramma en wil die koers voortzetten.
Het mantra in Schröders boodschap luidt echter "vrede": hij heeft er voor gezorgd en zal er voor blijven zorgen dat Duitsland een land van vrede blijft. Ook als de druk soms groot is om mee te doen aan een conflict, dan zal Schröder niet zwichten. De mensen moeten zelf maar bedenken of de CDU ook zo standvastig is. Het is een boodschap die uitermate goed aankomt. In welke context de kanselier het woord Frieden ook laat vallen, en hij strooit er kwistig mee, het gejuich overstemt telkens zijn volgende zin. Tja, wie is er niet voor vrede?
Reacties
Geen reacties aanwezig