Achtergrond

Noem Berlijn in een adem met kunst en de doorsnee bezoeker denkt aan de klassiekers Brecht, Marlene (Dietrich natuurlijk) en de Museumsinsel in de Spree. Berlijn blijkt echter ook als een magneet te werken op jonge kunstenaars. Van overal ter wereld trekken ze naar de Duitse hoofdstad om zich voor korte of langere tijd te settelen in de oude arbeiderswijken Prenzlauer Berg, Friedrichshain, Mitte en Kreuzberg.

Het was een feestje van bijzondere betekenis, in mei 2001. De officiële opening van de nieuwe bondskanselarij, het onderkomen van Gerhard Schröder, markeerde een nieuw hoogtepunt in de ontwikkeling van Berlijn als hoofdstad van de Bondsrepubliek Duitsland.

(23 januari 2002) Sinds de parlementsverkiezingen van 1980 stond een ding in de Duitse politiek als een paar boven water: iemand uit Beieren wordt nooit bondskanselier. Het protestantse Noorden kiest geen Beierse katholiek uit de Christelijk Sociale Unie (CSU), de Beierse zusterpartij van de CDU, en ook voor de Rijnlanders en de Westfalen deugen de Beieren van nature al niet.

(1 december 2001) De Groenen zouden zichzelf op de partijdag in Rostock alsnog de das omdoen, voorspelden de politieke commentatoren eensgezind. Ook bij de SPD zagen ze de bui al hangen.

(8 januari 2002) Na bijna drie maanden overleg met verschillende beoogde coalitiepartners maakte de op 21 oktober 2001 gekozen burgemeester van Berlijn, Klaus Wowereit op 9 januari 2002 bekend dat zijn sociaal-democratische partij, de SPD, een regeringsakkoord heeft bereikt met de PDS (opvolger van de communistische SED) van Gregor Gysi.