Carsten Brzeski

Mijn vrouw en mijn zoon staan al in de startblokken. Met de btw-verlaging hopen ze op aantrekkelijke koopjes vanaf 1 juli. De vraag is alleen wie beter wordt van dit kroonjuweel van het aangekondigde Duitse conjunctuurpakket. Mijn vrouw en zoon, of de winkeliers?

Europa wrijft zich de ogen uit. Duitsland maakt een bocht van 180 graden en is plots voorstander van transfers en gemeenschappelijke financiering in de EU. Wat op het eerste gezicht lijkt op een late liefdesverklaring van Angela Merkel aan Europa en een laatste politieke stunt, blijkt op het tweede gezicht het gevolg van een nieuwe lichting economen op de Duitse ministeries.

Duitsland is weer in topvorm. Geen twee maanden geleden klonk het heel vaak nog dat Duitsland op weg was 'de zieke man van Europa’ te worden. Die beschrijving is nu ongepast. Duitsland lijkt weer aan de top te staan, dankzij een uitstekend crisismanagement. Betekent dat ook dat Duitsland na de crisis koploper blijft?

De jaren twintig van het laatste eeuw staan in Duitsland bekend als de wilde “roaring” en ook gouden jaren. Jaren van niet alleen welvaart, maar ook jaren waarin de Duitse cultuur, wetenschap en kunst bloeiden en wereldwijd invloed hadden. Aan het begin van de jaren twintig van de 21e eeuw wijst er weinig op gouden, maar veel op roerige jaren.

Een headhunter belde onlangs een vriend van mij voor een leuke functie in Duitsland. Mijn vriend is een specialist in zijn vak en wordt al jaren gerespecteerd voor zijn kennis. Hoewel hij zijn studies en eindexamen toch al zo’n dertig jaar geleden afwerkte, vroeg de headhunter hem zijn lijsten met examencijfers op te sturen ter vervollediging van het dossier. In Duitsland is dat niet ongebruikelijk. Maar zou zijn mogelijke benoeming echt afhangen van de eindexamenresultaten uit zijn puberteit?

Het Duitse voetbalseizoen trapt dit weekend af. De gangmakers van de Bundesliga laten zich dan zien, voordat volgende week de eerste kwalificatiewedstrijd begint. Dit jaar lijkt het spannender te worden dan de afgelopen zeven jaar, waarin Bayern München telkens weinig verrassend won. Elk jaar is er minstens een team dat begint als de grote belofte, om uiteindelijk na veel teleurstellend spel op de laatste plaats te eindigen. En daarmee afglijdt naar de tweede divisie.

Ruim twee jaar geleden liep Emmanuel Macron helemaal alleen naar het presidentiële ereplatform op de klanken van ‘Ode an die Freude’ en met veel gewapper van gele sterren op een blauw veld. De Duitse kanselier Angela Merkel drukte daarna de pret door alle enthousiaste pro-Europese ideeën van de Franse president om zeep te helpen, vanwege het schijnbaar conflicterende nationale belang. De rollen leken verdeeld. Na de jongste weken heb ik toch mijn twijfels over wiens hart werkelijk voor Europa klopt.

Mijn tante op gezondheidssandalen had op mijn vader het effect van een rode lap op een stier. Op de verjaardag van mijn oma hoorde je boven het tikken van de taartvorkjes vooral hun ruzie over naïeve wereldverbeteraars versus harteloze kapitalisten. Inmiddels is de aantrekkelijkheid van de Groenen enorm gestegen en is de partij economisch salonfähig geworden.

Thuis krijg ik geregeld het verwijt te ambitieus te zijn. Niet de gezelligheid telt, maar het resultaat. Ook al beginnen de jaren voor iedereen mee te tellen - met ons team van acht roeiers samen bijna 400 jaar oud - ik wil na de roeiwedstrijd wel op het podium staan. Op de fiets naar het werk, moet en zal ik elke andere fietser inhalen. Een heel klein beetje heb ik die drang ook op de snelweg. Mijn vrouw zegt vaak dat het toch iets minder kan. Minder ambitie en meer gezelligheid. Maar wil ik dan eindigen als de Duitse economie?

Duitsland kan blijkbaar niets groots meer. 'Godzijdank’, denken vele Europese historici. Maar het verlies van groots denken leidt inmiddels tot puinhopen. Het land heeft weinig tot geen visie op de toekomst van de eurozone of de Europese Unie. Het kampt met torenhoge kosten en foute planning bij grote infrastructuurprojecten zoals het nieuwe, nog altijd niet afgewerkte vliegveld van Berlijn en het omstreden nieuwe treinstation in Stuttgart.