EEG
'Westbindung' onder Adenauer: 1949-1963
Nadat de Bondsrepubliek in 1954 haar soevereiniteit herwonnen had moest het land laten zien dat zij het vertrouwen van de buurlanden waard was. De stelregel van Adenauers buitenlandse beleid was ‘betrouwbaar en berekenbaar’. De samenwerking met West-Europese staten als veiligheidsmaatregel tegen de Sovjet-Unie bleef voor Adenauer topprioriteit. De ontspanning op het internationale toneel was voor Adenauer geen reden om achterover te leunen. Hij bleef zich onverminderd inzetten voor een politieke Europese unie.
© European Union 2011Met de ondertekening van het Verdrag van Rome werd de EEG opgericht.
Met het mislukken van de EDG was ook de poging om West-Europa op federale wijze, als een soort ‘Verenigde Staten van Europa’, te verenigen gestrand. Voorstanders van een Europese eenwording besloten om eerst de samenwerking op economisch gebied in gang te zetten in de hoop dat een politieke unie later zou volgen. De Europese regeringsleiders besloten tot een stapsgewijze invoering van een gemeenschappelijke markt met vrij verkeer van goederen, kapitaal en diensten. De Bondsrepubliek, één van de potentieel sterkere economieën in Europa, had veel belang bij Europese vrijhandel. De regeringsleiders spraken ook af om gezamenlijk te streven naar de ontwikkeling en vreedzame inzet van kernenergie.
Met het Verdrag van Rome werd in maart 1957 de Europese Economische Gemeenschap (EEG) opgericht. Het verdrag werd ondertekend door de landen die ook de EGKS hadden opgericht: Frankrijk, de Bondsrepubliek, Nederland, België, Italië en Luxemburg. Het verdrag creëerde een gemeenschappelijke markt die naar buiten toe als een tolunie werkte. De bestuursorganen van de EEG leken in grote mate op die van de EGKS. De nieuwe gemeenschap werd eveneens bestuurd door een commissie, ministerraad, parlement en gerechtshof. Met het verdrag van Rome zag ook de Europese Gemeenschap voor Kernenergie (Euratom) het licht. De EEG en Euratom gingen in 1992 met het Verdrag van Maastricht op in de Europese Unie.