Van straatvechter tot politieke overlever
'Die rot-grünen Jahre' van Joschka Fischer

In de periode 1998-2001 heeft Fischer twee keer aan aftreden gedacht. De eerste keer was, toen het partijcongres van de Groenen de Duitse deelname aan de luchtoorlog tegen Servië moest goedkeuren. Binnen de sterk pacifistische gekleurde partij lag deze kwestie uiterst gevoelig. Uitgerekend onder een groene minister van Buitenlandse Zaken werd het ‘historische taboe’ doorbroken dat Duitsland nooit meer actief aan een oorlog zou deelnemen. De kans dat de partij het regeringsbesluit zou afkeuren, was dan ook groot, en in dat geval wilde Fischer aftreden. Dat was niet nodig. De partij ging door de knieën, maar wel pas na veel onrust en tumult, waarbij Fischer werd getroffen door een verfbom.

De tweede keer dat de gedachte aan aftreden opkwam, was toen Fischer met zijn links-radicale verleden werd geconfronteerd. Eind 2000 verscheen er in Duitse media een foto uit het begin van de jaren zeventig, waarop is te zien hoe vermomde demonstranten in Frankfurt een politieagent aftuigen. Een van die demonstranten was Fischer, destijds behorend tot de radicale Sponti-beweging. Toen vervolgens zijn naam ook nog in verband werd gebracht met die van terroristen, heeft hij kort overwogen of hij niet moest opstappen.

Fischer is openhartig geweest over zijn verleden en ook in zijn memoires beschrijft hij zijn ontwikkelingsproces van linkse activist naar groene Realpolitiker. Dit maakte dat hij ook deze affaire politiek overleefde. Bovendien werd hij gesteund door Schröder. Bij Fischer dan ook geen kwaad woord over de vroegere bondskanselier.

Jan Luijten is freelance journalist.