In een slaapzak voor het postkantoor
Gastcolumn

van Iwona Maczka

Om me heen zie ik vooral mensen in de leeftijd van rond de dertig en hoor ik voornamelijk Duits, gesproken met verschillende accenten, een paar woordjes Engels, weinig Nederlands. Het is me duidelijk dat het een Duits(talig) feest wordt. Ondanks zijn politieke en sociale engagement en Engelstalige versies van zijn liedjes is Grönemeyer onder Nederlanders nauwelijks bekend. Sommigen hebben hem misschien als acteur in de film Das Boot uit 1981 van Wolfgang Petersen gezien. Anderen kennen wellicht zijn plaat Unplugged Herbert die hij 1995 voor MTV heeft opgenomen. En dan is er nog een kleine groep mensen die met zijn muziek tijdens een vakantie in Duitsland in aanraking is gekomen of dankzij Duits(talig)e contacten.

Het concert mag beginnen. Grönemeyer begint met twee nummers van zijn nieuwe CD, Neuland en de titelsong Mensch. Vanaf het eerste tot en met het laatste lied, zo'n twee en een half uur later (is deze man echt al 46?) wordt er door het publiek meegezongen, meegedanst, mee gesprongen, mee gezwaaid, mee geschreeuwd, meegeklapt. Van zo'n fantastisch contact dat hij met het publiek heeft, kunnen andere sterren maar dromen en de sfeer wordt alleen nog beter als hij opeens tussen de mensen duikt. Dit is een ware showman in de beste zin van het woord. Ik vraag me af wie er meer van dit concert geniet, het publiek of Grönemeyer zelf? Zoals de rest ben ik ook helemaal in de ban van hem. Zelfs die elleboog van mijn buurman die ik regelmatig in mijn maag krijg, voel ik niet meer, de dikke laag sigaretten as op mijn schoenen ben ik helemaal vergeten en het stoort me niet meer dat ik bijna volledig vastgeplakt sta aan de sterk naar bier ruikende vloer. Dit is ongelooflijk! Fantastisch! Super! Gaaf!

Net voor twaalf uur, na vier toegiften te hebben gegeven, neemt de artiest met zijn vierkoppige band eindelijk afscheid van ons en verlaat de zaal. De lichten gaan aan. Het concert is afgelopen...

 Wat ben ik blij dat hij in zijn volle agenda op de weg van een optreden in Berlijn naar een volgend concert in Parijs ruimte heeft gevonden voor Nederland. De Melkweg - en hierover mag geen twijfel bestaan - is het juiste plek voor zo'n grote (rock)ster als Herbert Grönemeyer. En als hij volgende keer naar Nederland komt, wil ik zijn concert absoluut niet missen. Ook als het zou betekenen dat ik de nacht voordat de tickets in de verkoop gaan in mijn slaapzak voor het postkantoor door zou moeten brengen. Herbert, jij bent het waard!

Iwona Maczka studeert Duitse taal en cultuur aan de Universiteit van Leiden