Russendisko
Berlijnse Berichten

Maar misschien leek dat alleen voor mij maar zo. Als ik mee ging naar die feestjes, ging het er nooit echt anders aan toe dan wat ik gewend was van "gewone" feesten. Bovendien is Berlijn zo groot en veelzijdig, dat er natuurlijk ook vele verschillende coole Szene-Typen-clubjes zijn.

Via andere kennissen kwam ik op illegale party's in kelders die het helemaal waren. Ook daar werd gewoon gedanst en gedronken, met het grote verschil dat je zeker wist dat je met geen mogelijkheid een uitgang zou vinden als er brand uit zou breken, wat helemaal niet zo denkbeeldig was met vuurspuwende buizen op de grond vlak bij de dansvloer.

Dansen kun je hier overal, maar het leukst vond ik altijd de feesten bij mensen thuis. Verjaardag, afstuderen, verhuisd of midden in de winter een Cocktailparty bei 30 Grad: een reden is zo gevonden en je treft er altijd weer de meest uiteenlopende figuren.

Sinds kort heb ik echter een nieuwe favoriet gevonden: de Russendisko in Kaffee Burger. Geen idee of het in is. Initiator is de in Berlijn wonende Russische schrijver Kaminer, wiens boeken 'Russendisko' en 'Schönhauser Allee' ik iedereen van harte kan aanraden. Kaminer begon op een goede dag niet al te lang geleden Russische rockmuziek te draaien, om de in Berlijn wonende Russen een plezier te doen. Het bleek een doorslaand succes: de Russendisko vindt inmiddels regelmatig plaats, "um al das zusammenzubringen, was nicht zusammengehört".

Samen met Michiel, een vriend van mij uit Nederland, belandde ik er min of meer toevallig, en we waren onmiddellijk verkocht. Een uitzinnige menigte danste op onverstaanbare muziek, met Kaminer zelf als DJ op het podium. Op de blinde muur achter hem werden Russische tekenfilms vertoond, afgewisseld met beelden van de dansende massa zelf, die iemand vanaf het podium met een kleine camera maakte.

Ik werd vrijwel direct door een keurige Immobilienmakler aangesproken, die vroeg of ik marathonloopster was. Dit bedoelde hij als compliment. Ik kan echter niet eens joggen, en dat is ook duidelijk te zien, zeker sinds ik karameltoffees en chips etend scriptie schrijf. Hem kon ik dus niet echt meer serieus nemen. Zijn vriend waagde nog een poging: aan de blik in mijn ogen kon hij zien dat ik unheimlich intelligent was. Ik moest erg lachen en zei dat ik vooral chaotisch ben. "Ja," zei hij meteen enthousiast, "erotisch bist du auch."

Michiel meende daarop voor mij op zoek te moeten gaan naar de ultieme Rus, en vond hem al snel: een boom van een kerel met wilde krullen die zich op de dansvloer uitleefde. Bij navraag ging het echter om een 25-jarige Duitse elektrontechneut. Maar hij had wel in Moskou gestudeerd en verstond Russisch, dus kon hij me vertellen dat de meeste liedjes over de liefde gingen. Verrassend.

Op zoek naar echte Russen ontmoette ik nog een Vlaams sprekende Duitse arts, een Berlijnse homo die alle omstanders verkondigde dat wij zusters waren, een medicijnenstudente en een radeloos man die meende dat alle mannen Scheiße waren en die niet kon begrijpen, dat ik dat niet vond.

Ik kwam de Immobilienmakler, die inmiddels dronken was, weer tegen op weg naar de dansvloer. "So schaut´s aus", was de enige tekst die hem nog gebleven was. Michiel en ik besloten dat het tijd werd voor een Turkse pizza in de Dönertent om de hoek. Daar werden we door een jong Duits stel, dat bier kwam halen, meegevraagd voor een intiem feestje bij hen thuis, maar we wisten niet zeker wat ze daarmee bedoelden. Voor de zekerheid namen we maar een taxi naar huis.

Dit weekend komen twee vriendinnen uit Nederland op bezoek. Ik heb ze al op de Russendisko voorbereid.

Zie ook:

Russendisko