Achtergrond

“De Duitse samenleving heeft mij niet nodig en ik haar niet”. Susanne Korbmacher ziet veel jongeren met deze instelling en zij weigert zich hierbij neer te leggen. Via sociale projecten probeert zij de jongeren weer betekenis aan hun bestaan te geven. Een van deze projecten is de Salon. De Salon is een gelegenheid waar jongeren uit de probleemwijk Hasenbergl elke zaterdag heen kunnen gaan. Zo worden ze van de straat gehouden en leren ze respectvol met elkaar om te gaan. Na alles wat wij erover gehoord hebben, achtten wij het project zeker een bezoek waard.

Maandagochtend bezochten we een Duitse school in de achterstandswijk Hasenbergl. We waren er aan het begin nog niet eens over waar de ingang was, maar we werden geholpen door een bekende uit de Salon. Al gauw werden we ontvangen door plaatsvervangend schoolleidster mevrouw Kastner. We kregen een heel gastvrij ontbijt. Ondertussen begon ze met vertellen…

Op de gietijzeren poort staat in grote letters 'Arbeit macht frei'. Achter die zware, grijze poort ligt concentratiekamp Dachau. Hier sloot de Nazi-dictatuur haar tegenstanders op. Het kamp is nu, 74 jaar later, een gedenkplaats voor de slachtoffers. Tijdens ons bezoek in München wilden we de kans niet onbenut laten deze plek te bezoeken.

Ze waren jong, slim en bekritiseerden de Nazi-dictatuur. Daarop stond in het Duitsland van 1943 maar één straf: de dood. De leden van Die Weiße Rose, waaronder Hans en Sophie Scholl, hebben de dictatuur niet overleefd. Op de universiteit waar ze studeerden is nu een monument in de vorm van een informatiecentrum ingericht. Tijdens ons bezoek aan de Ludwig-Maximilians-Universität bezochten wij die plek.

Nederland ligt verder van München dan veel mensen denken. Vliegen ligt daarom voor de hand. Helaas vliegen vanuit Nederland geen zogenaamde prijsvechters naar München. Op zichzelf geen probleem, de treinverbindingen zijn comfortabel en voor de mensen die toch willen vliegen, zijn er nog altijd de prijsvechters vanuit de grensstreek.

Tijdens ons verblijf in München verbleven we in het Meininger Hostel. Het is een echte aanrader voor een kort verblijf in München, onder andere door de goede sfeer en de aardige mensen.

Vroeger was zijn beeld van Beieren er een van mensen in Lederhosen in een conservatieve en agrarische samenleving. Openhartig vertrouwde hij ons dit toe op het Nederlandse consulaat in München.

Het is geen vooroordeel, het is gewoon zo: in Beieren wordt er gewoon veel vlees gegeten. Nu valt dat in München door de buitenlandse keuken wel mee. Maar wie in een Beiers restaurant terecht komt, kan er gewoon niet omheen.

Samen met Salome en Jessica van de Scholierenredactie ging ik op pad in München om eens na te vragen wat iemand typisch Beiers maakt. Bovendien wilden wij weten wat er nou zo anders is aan Beieren ten opzichte van de rest van Duitsland.

Naar wat gaan twee shop-gekke vriendinnen op zoek als ze winkelen in München? Een Dirndl natuurlijk. Salome en Froukje ondervonden het aan den lijve hoe het is om in Beierse klederdracht te lopen.