Achtergrond

Om een indruk van de stad te krijgen begonnen wij onze reis met een ‘Doppeldecker Stadtrundfahrt’ door München. Zo kregen we in zestig minuten een compacte rondleiding langs de meest belangrijke bezienswaardigheden van de stad.

Het is ijskoud en het regent. Ik sta bij de fontein op de Marienplatz en heb een zelfgemaakt bordje in mijn hand: 'Herr Goldschmidt, hier ist Froukje'.

Veel Duitse steden hebben een Altstadt. Dit is vaak een prachtige verzameling van mooie gebouwen en kerken. En bovendien krijg je al lopend door een Altstadt vaak het gevoel of je door de geschiedenis loopt. Dat is ook zo in München.

Bowlen kan overal. Maar waarom dan Bowlen in München? Omdat het bowlen in München erg gezellig is! We hebben gemerkt dat je zo in contact komt met medebowlers.

Maandag 26 februari 2007 waren Die Jungen Redakteure van het blad Titanic bij de Münchner Lach- und Schiess Geselschaft. Ze presenteerden hun programma 'Titanic 3000 - Retro Satire aus der Zukunft'. De scholierenredactie van Duitslandweb was erbij en we mochten hen na afloop nog een aantal vragen stellen!

Prachtig geklede dames en nette heren staan statig in de lobby van het mooie Nationaltheater, het klassieke operagebouw van München. Ik sta hier nu ook, net omgekleed en opgemaakt in de wc na een haastige, drukke zondag. Alles is gelukt en voor het eerst ga ik naar een opera. Als je het doet, moet je het goed doen.

Stel je bent scholier. Je bent jong, vrolijk, gezellig, ondernemend en je zit met je schoolklas in München. Een hele week lang. Misschien ben je al een paar avonden uitgeweest en overleg je nu wat je deze avond gaat doen. Je bent het voordurend drinken van Beiers bier eindelijk zat en je weet niet wat te doen. Dan komt iemand op het geniale idee: we gaan naar de film!

Maandagochtend zaten we in de les bij kinderen van 9 en 10 jaar. Samen met hen kregen we een les over Satzglieder en in groepjes werkten we aan een opdracht.

“De Duitse samenleving heeft mij niet nodig en ik haar niet”. Susanne Korbmacher ziet veel jongeren met deze instelling en zij weigert zich hierbij neer te leggen. Via sociale projecten probeert zij de jongeren weer betekenis aan hun bestaan te geven. Een van deze projecten is de Salon. De Salon is een gelegenheid waar jongeren uit de probleemwijk Hasenbergl elke zaterdag heen kunnen gaan. Zo worden ze van de straat gehouden en leren ze respectvol met elkaar om te gaan. Na alles wat wij erover gehoord hebben, achtten wij het project zeker een bezoek waard.

Maandagochtend bezochten we een Duitse school in de achterstandswijk Hasenbergl. We waren er aan het begin nog niet eens over waar de ingang was, maar we werden geholpen door een bekende uit de Salon. Al gauw werden we ontvangen door plaatsvervangend schoolleidster mevrouw Kastner. We kregen een heel gastvrij ontbijt. Ondertussen begon ze met vertellen…