Vrijwillige zelfcensuur
Een nieuw begin voor de Duitse film, 1945-1949
Met de stichting van de twee Duitse staten in 1949 kwam de filmcontrole weer in Duitse handen.
In de DDR nam de staatspartij SED de censuur over. Ze keek de burgers streng op de vingers. In West-Duitsland werd de Freiwillige Selbstkontrolle der Filmwirtschaft (FSK) opgericht die gestoeld was op vrijwillige zelfcensuur. Vertegenwoordigers uit de filmindustrie, kerken, jeugdorganisaties en overheid beoordeelden de films voor de West-Duitse markt.
De West-Duitsers wilden niet tot een systeem van directe staatscensuur overgaan. Het herinnerde te veel aan de methodes van het Derde Rijk. Maar de cultuurministeries en de kerken drongen aan op bescherming van de jeugd tegen ongepaste beelden. Zij waren bang dat filmmakers misbruik zouden maken van hun vrijheid. De FSK werd daarom opgericht om de beweegruimte van filmmakers in te perken. Dit gebeurde - en gebeurt tegenwoordig nog - door leeftijdsclassificaties uit te delen zoals die in Nederland ook bestaan: alle leeftijden, 12 jaar, 16 jaar. De FSK kreeg daarnaast de bevoegdheid om scènes uit een film te snijden of een film in zijn geheel te verbieden.
De eerste film die de FSK op 18 juli 1949 beoordeelde was de relatiekomedie ‘Intimitäten’ (1948) van Paul Martin. De film werd tijdens het Derde Rijk gemaakt maar was nu pas klaar om uitgebracht te worden. Het FSK-keurmerk luidde: “Vrijgegeven voor openbare vertoning, maar niet voor jongeren onder de 16 jaar en niet op Goede Vrijdag, Boete- en Gebeddag en Allerzielen of Dodenzondag”.