Duitse film verweesd na dood Eichinger
Filmproducent (61) plotseling overleden

Donderend en tierend stuwde hij de Duitse film voort, schrijft Der Spiegel naar aanleiding van de dood van Eichinger. Ook andere necrologieën geven een beeld van een moeilijk en obsessief man: bezeten, woedend en keihard, maar ook een dromer, geniaal en buitengewoon succesvol. De Duitse regisseuse Doris Dörrie sprak Eichinger vorig jaar toe toen hij de ereprijs van de Duitse Filmacademie voor zijn oeuvre kreeg. Ze noemde hem een “tirannieke tycoon”, maar daarmee dreef hij de mensen met wie hij werkte wel naar “nieuwe hoogten”.

Eichinger de dromer wilde mooie films maken en Eichinger de zakenman vond die alleen interessant als ze ook commercieel succes hadden, aldus Der Spiegel. Hij had een neus voor succesverhalen en wist wat het publiek graag wilde zien, schrijft Die Zeit. In ruim 30 jaar produceerde hij meer dan 70 films, die vaak ook internationaal succes hadden. ‘Nirgendwo in Afrika’ (2001) won een Oscar. ‘Der Untergang’ (2004) en ‘Der Baader Meinhof Komplex’ (2008) kregen een Oscar-nominatie.

Christiane F.

De succesvolle producent begon zijn carrière als regisseur. Begin jaren zeventig volgde hij de regie-opleiding van de hogeschool voor film en tv in München. Al snel had hij het drukker met de financiering van projecten van studiegenoten Wim Wenders, Alexander Kluge en Edgar Reitz dan met zijn eigen regie-werk.

De films die hij in de tijd produceerde, trokken naar Eichingers zin te weinig publiek. In 1979 kocht hij met het geld dat ze hem hadden opgeleverd een noodlijdend distributiekantoortje. In korte tijd vormde hij dat om tot het succesvolle productiebedrijf Constantin Film. Daarmee maakte hij kaskrakers naar Amerikaans voorbeeld, aangepast aan de Europese behoeftes: het waren geen actiefilms, zoals in de VS, maar verfilmingen van literaire successen voor een groot publiek.

In 1981 brak hij door met ‘Christiane F- Wir Kinder vom Bahnhof Zoo’. De film kostte zes miljoen mark, maar leverde bijna 40 miljoen op. Daarmee was het de tot dan toe succesvolste film van het naoorlogse Duitsland.

Scenarioschrijver

Daarna volgden internationale successen als ‘The Neverending Story’ (1984) naar het boek van Michael Ende en ‘De naam van de roos’ (1986) van Umberto Eco. Om ‘Das Parfüm’ van Patrick Süskind te kunnen verfilmen, moest Eichinger 20 jaar jagen op de rechten. Hij hield vol en kon de film uiteindelijk in 2006 maken met regisseur Tom Tykwer.

Eichinger schreef in later jaren steeds vaker ook de scenario’s voor zijn films. Dat deed hij bijvoorbeeld voor ‘Der Untergang’, een verfilming van het boek van historicus Joachim Fest over de laatste dagen van Hitler, en voor ‘Der Baader Meinhof Komplex’ over de Rote Armee Fraktion, gebaseerd op het boek van Spiegel-journalist Stefan Aust.

Onlangs had Eichinger de filmrechten van de autobiografie van Natascha Kampusch gekregen, het Oostenrijkse meisje dat werd ontvoerd toen ze 10 jaar was en pas acht jaar later wist te ontsnappen. Hij had het scenario nog niet afgerond, toen hij maandagavond tijdens een etentje met familie en vrienden in Hollywood onverwacht stierf aan een hartaanval.