Michael Ballack
Duitslands hoop in bange dagen (stand: maart 2007)

 De enige speler van internationale klasse in het Duitse elftal. De scorende middenvelder is Duitslands hoop in bange dagen. Het was vooral dankzij Ballack dat het Duitse elftal tijdens het WK van 2002 de finale haalde. Aanvoerder Ballack heeft in de Duitse ploeg de rol van architect, hij zet de lijnen uit, geeft listige paasjes en is kopsterk.

Twee keer werd de uit de voormalige DDR afkomstige sterspeler uitgeroepen tot Duitse voetballer van het jaar – in 2002 en 2003. In 2006 haalde hij met zijn club Bayern München de zogeheten dubbel. De Beierse club werd eerste in de Bundesliga en won ook de Duitse beker. Echt hartelijk was Ballack verhouding met de Bayern-fans nooit, wat eens te meer bleek toen hij na zijn laatste wedstrijd voor Bayern door de fans werd uitgefloten. Ballack komt in het seizoen 2006/2007 uit voor de Engelse landskampioen Chelsea.

De openingswedstrijd van het WK moest Ballack door een blessure nog aan zich voorbij laten gaan, maar in de wedstrijden erna was de spelmaker als vanouds een van de steunpilaren van het Duitse elftal. Naarmate het toernooi vorderde, groeide de vorm van de Duitse aanvoerder. In de kwartfinale tegen Argentinië was Ballack de beste man van het veld. In tegenstelling tot in 2002 lukte het de boomlange middenvelder dit keer niet om zijn WK met doelpunten luister bij te zetten, desondanks waren Ballacks prestaties indrukwekkend genoeg om te worden opgenomen in het All-Star-Team van het WK.  

In het sterrencollectief van het Londense Chelsea komt Ballack in het seizoen 2006/2007 vooralsnog maar moeilijk uit de verf. Tijdens de eerste topper van het seizoen tegen Liverpool kreeg Ballack voor het eerst in zijn carrière de rode kaart voorgehouden en in de overige wedstrijden slaagde de vedette er niet in om zijn stempel op het spel van de Engelse kampioen te drukken. Maar Ballacks spel lijkt aan de betere hand. Met twee assists bepaalde hij de finale van de Carling Cup tegen aartsrivaal Arsenal, waarna hij in de achtste finales van de Champions League tegen FC Porto zijn beterende vorm bekroonde met het maken van het beslissende doelpunt.