Kiezen voor een overleden kandidaat
Verkiezingsblog Jacco Pekelder

Dresden, 16 september 2005

Het bezoek van onze delegatie van verkiezingswaarnemers aan Dresden op vrijdag staat in het teken van het opbloeiende Oosten: we bezoeken de politicoloog Werner Patzelt aan de Technische Universiteit en de Automobilmanufaktur. Dat is een glazen fabriek waarin dure VW Phaetons en Bentley’s worden geassembleerd. Het is een fascinerend gezicht: op parketvloeren met geïntegreerde verwarming wordt door mannen in witte jassen in vrijwel volledige stilte aan auto’s gesleuteld. Brave new world, bedoeld om de instap van Volkswagen in het duurste segment van de automarkt geloofwaardig te maken voor de klanten met de dikste portemonnees. Wel een aanrader, naast de plichtbezoeken aan Frauenkirche, Zwinger en Semperoper.

Voor het eerst in dagen staat er geen verkiezingsbijeenkomst op het programma. In plaats daarvan een gesprek met een journaliste van de Dresdner Neue Nachrichten. Ze wil vooral weten of we ons zorgen maken over de naverkiezing in een kiesdistrict in Dresden die nodig is geworden door de dood van één kandidaat daar. Stel je voor dat de uitslag zondagavond zeer krap blijkt te zijn: dan zouden de tweehonderduizend kiezers in Dresden mogelijk de doorslag kunnen geven en ze zouden in het bewustzijn van die bijzondere positie hun stem kunnen uitbrengen. Zouden ze dan niet bevoordeeld zijn ten opzichte van de andere kiezers? En past dat bij een volwassen democratie? Met enige teleurstelling noteert ze dat we het geen erg groot probleem vinden.

Op de dag erna in de bus van Dresden naar Cottbus zien we het resultaat. Het artikel over de ontmoeting met onze groep heeft toch de teneur dat we ons mogelijk zorgen maken. De journaliste gebruikt een paar citaten waarin collegawaarnemers en ikzelf onze verwondering uitdrukken over de noodzaak de verkiezingen in Dresden twee weken uit te stellen. Ik vind mezelf in de Dresdner Neue Nachrichten terug met een verwijzing naar de verkiezingen van de vermoorde Pim Fortuyn in mei 2002… Zo uit het verband genomen, lijk ik wel erg naïef. Het lijkt net alsof ik het verschil niet zie tussen kiezen voor een dode of een levende kandidaat. Dan had ik liever in de schoenen van mijn collega’s uit Harvard en Bangkok gestaan: hun namen werden zo verhaspeld dat ze eigenlijk ook niet meer verantwoordelijk kunnen worden gehouden voor de aan hen toegeschreven citaten.

’s Avonds in de Dresdner Neustadt staat er heerlijke truffelcapaccino (voorgerecht), lambsrack en tiramisu met bosvruchten op het menu van Schwarzmarkt Restaurant. Met nog een heerlijke Siciliaanse rode wijn. We besluiten dat het ook hoogst noodzakelijk is dat de naverkiezing door internationale waarnemers wordt bezocht. Vrijwilligers genoeg in onze groep.

Wahlblog 17 september >>