Columns

(23 september 2005) Het Goethe-citaat uit de titel geeft de stemming van de leidende politici van de twee grootste fracties na de Duitse verkiezingsuitslag perfect weer. Het betreft de gevoelens over de nog onbesliste machtsvraag wie uiteindelijk kanselier wordt van Duitsland. De overwegend huidige negatieve stemming onder de Duitse bevolking is evenwel niet gebaseerd op deze machtsvraag, maar op de vraag wie hen uit de economische crisis helpt. We hebben te maken met een paradoxale situatie: het vertrouwen in de politici is zeer laag, maar tegelijkertijd wordt het manna uit Berlijn verwacht. Wat moet gebeuren om deze situatie te doorbreken?

(11 augustus 2005) Ik woon boven een telefooncel. Dit was geen reden om voor mijn appartement te kiezen. Toen ik naar de woning ging kijken, viel mij de telefooncel zelfs helemaal niet op. Ik dacht dat mensen überhaupt geen gebruik van telefooncellen meer maakten. Maar in Berlijn is alles net even anders dan elders.

(2 augustus 2005) Elf maanden geleden kwam ik voor elf maanden naar Berlijn. Ik maakte een lijstje met dingen, die ik absoluut wilde zien en doen in de Duitse metropool. Nu, aan het eind van mijn tijd in Berlijn, heb ik het lijstje er nog eens bijgehaald en is er verdomd weinig weggestreept. Dan dringt zich toch de vraag bij me op: wat heb ik hier al die tijd in hemelsnaam uitgevreten?

(26 juli 2005) Wie rond deze tijd in Duitsland op straat rondloopt, schitteren de posters tegemoet, die in vriendelijke bewoordingen en met felgekleurde foto’s tot spontane vakanties willen verleiden. Vakantie is in de moderne samenleving al lang niet meer het verkennen van onbekende culturen en landschappen, maar verworden tot een vlucht uit het ‘normale leven’. De slogan ‘weg van de alledaagse sleur’ die je op veel posters terugvindt, lijkt zelden zo actueel te zijn geweest als nu.

“Dan ga jij toch je hele leven lang vakken vullen”, zo voorspelde een strenge wiskundeleraar ongevraagd mijn toekomstige werkzaamheden. Het was zijn standaard commentaar als hij constateerde dat het huiswerk niet was gemaakt. Vele jaren en een afgeronde studie later ziet het er haast naar uit dat de wiskundeleraar gelijk krijgt.

(14 juni 2005) Deze maand togen 38 duizend Hamburgers op een zaterdagavond naar de kerk. Normaal gesproken kan een pastoor van zo’n opkomst enkel dromen. Reden van het hoge bezoekersaantal was de zogenaamde ‘Nacht der kerken’, die mensen hun weg in de kerk (terug) moet laten vinden. Dat schijnt te lukken, want in dit tweede jaar dat de ‘Nacht’ werd georganiseerd, werden de kerkbankjes gevuld door tienduizend meer mensen dan vorig jaar.

(3 mei 2005) Ik heb mezelf altijd als iemand gezien, die zich van de jaargetijden geen moer aantrekt. Dat gezanik van "wat is het … (zelf in te vullen Peter Timofeeff-term) voor de tijd van het jaar" was niet aan mij besteed. Daar is inmiddels verandering in gekomen.

(11 maart 2005) De Hamburgse mode kent eigenlijk maar één kleur: het hanseatisch Blau. Hamburg is er misschien juist daarom zo trots op, dat de hanzestad trendsetter is: vanaf volgende maand worden er de nieuwe, blauwe politie-uniformen ingevoerd, ontworpen door de 76-jarige designer Luigi Colani. Uiterlijk in de zomer van dit jaar zullen alle 5500 politieambtenaren aan de Elbe in één keer compleet zijn uitgerust met de nieuwste snit. Daarmee is Hamburg de eerste deelstaat, waar het lelijke groenbeige boswachteruniform aan de wilgen wordt gehangen.  

(3 februari 2005) We hadden er zo naar uitgekeken, maar het gaat niet door. Op zondag 13 februari zou Frederick Taylor zijn boek over het bombardement op Dresden, op die dag precies zestig jaar geleden, in Nederland komen voorstellen. Taylor zou in discussie gaan met Jörg Friedrich, die ook een boek schreef over de geallieerde bombardementen op Duitsland. Na een ontmoeting tussen beide heren in Berlijn vorige maand, wenst Taylor echter nooit meer in één ruimte met Friedrich te vertoeven.

Ga zo door! Blijf zo goed bezig en word nóg beter!” luidde de welgemeende aansporing van bondskanselier Schröder aan de Deutsche Telekom, het voormalig staatsbedrijf dat onlangs tien jaar privatisering vierde. “Een succesverhaal”, zo karakteriseerde de kanselier die.