Artikelen

(7 februari 2005) Naar aanleiding van antisemitische uitspraken in het Saksisch parlement viel de afgelopen weken opnieuw de roep om een verbod op de extreem-rechtse Nationaldemokratische Partei Deutschlands (NPD) te horen. De reacties in de media van twee rechters van het federale constitutionele gerechtshof schepten even hoop dat een proces tegen de NPD kans van slagen heeft. De laatste rechtszaak tegen de NPD liep in 2003 stuk op het bewijsmateriaal. Sindsdien is echter niets veranderd, wat een rechtzaak zou kunnen doen slagen. De meeste politici zijn dan ook sceptisch.

(4 februari 2005) Die Grünen liggen onder vuur. De partij, die zich altijd liet voorstaan op een beleid van openheid en een eerlijke politieke moraal, heeft te kampen met een beschadigd imago. Die Grünen doen nu verwoede pogingen om de schade te beperken die de partij is toegedaan door Ludger Volmer, voormalig staatsminister – een soort staatssecretaris – van Buitenlandse Zaken.

(4 februari 2005) Max Schmeling, Duitslands beroemdste bokser, is woensdag op 99-jarige leeftijd overleden. Dat werd vandaag bekend gemaakt. Schmeling is de enige wereldkampioen boksen die Duitsland ooit heeft gekend. In eigen land was hij zijn hele leven zeer populauir.

(4 februari 2005) Nu het aantal werklozen in Duitsland boven de psychologisch belangrijke grens van vijf miljoen is uitgekomen, zien Duitsers hun toekomst somberder in dan ooit tevoren. Dat zegt het toonaangevende opinie-onderzoeksbureau Emnid. Een aantal grote bedrijven is recentelijk in de problemen gekomen, maar ook de Deutsche Bank, die hoge winsten boekt, wil meer dan vijfduizend werknemers ontslaan.

(3 februari 2005) We hadden er zo naar uitgekeken, maar het gaat niet door. Op zondag 13 februari zou Frederick Taylor zijn boek over het bombardement op Dresden, op die dag precies zestig jaar geleden, in Nederland komen voorstellen. Taylor zou in discussie gaan met Jörg Friedrich, die ook een boek schreef over de geallieerde bombardementen op Duitsland. Na een ontmoeting tussen beide heren in Berlijn vorige maand, wenst Taylor echter nooit meer in één ruimte met Friedrich te vertoeven.

(3 februari 2005) De Duitse president Köhler hield gisteren zijn veelbesproken toespraak voor de Knesset, het Israëlische parlement. Hij sprak Duits, hetgeen sommige Israëlische parlementarërs ertoe bracht niet bij zijn toespraak aanwezig te zijn. Köhler is voor een vierdaags bezoek in Israël, ter gelegenheid van het veertigjarig bestaan van de diplomatieke betrekkingen tussen beide landen. 

In de nacht van 2 op 3 april 1968 stichten Andreas Baader en Gudrun Ensslin samen met twee handlangers brand in twee warenhuizen in Frankfurt am Main. Er vallen geen gewonden. De volgende dag worden de daders opgepakt. Zij verklaren te hebben gehandeld uit protest tegen “de volkerenmoord in Vietnam”.

De arrestatie van de grondleggers van de RAF in 1972 betekent allesbehalve het einde van de terreur. Een nieuwe generatie sympathisanten beschouwt de gevangenschap van Baader en trawanten als bewijs van de misdadigheid van het politieke systeem en verheft bevrijding van de boegbeelden tot haar voornaamste doelstelling.

De West-Duitse rechtsstaat werd flink op de proef gesteld door het RAF-terrorisme. De druk kwam daarbij van twee kanten. Uiteraard van de RAF zelf, die door middel van geweldsuitoefening trachtte de democratische rechtsorde als zodanig omver te werpen. Maar óók van het overheidsapparaat, dat zich ter bestrijding van diezelfde RAF, bediende van juridische middelen die velen deden vrezen voor het voortbestaan van de relatief prille, naoorlogse democratie in West-Duitsland.

Gerhart Baum heeft een lange staat van dienst als politicus voor de FDP. Van 1972 tot 1978 was hij staatssecretaris van Binnenlandse Zaken, in de sociaal-liberale coalities van de bondskanseliers Willy Brandt en Helmut Schmidt. Van juni 1978 tot september 1982 maakte hij als minister van Binnenlandse Zaken deel uit van Schmidts kabinet. In die functies stond hij in het middelpunt van de confrontatie tussen de Rote Armee Fraktion en de Bondsrepubliek. Bij het beleid dat hij daarbij voerde, heeft hij altijd geprobeerd de grondrechten van de burger als uitgangspunt te stellen. Daarmee ging hij recht in tegen de waan van de dag. Het kwam hem op veel kritiek te staan. In zijn huidige professie als advocaat spant hij zich nog altijd in om de burgers tegen de staat in bescherming te nemen. Als hij één lijn ziet tussen de RAF-tijd en de huidige, dan is het wel dat de politici en bestuurders in Duitsland er niets van hebben geleerd. Jacco Pekelder en Pim Huijnen zochten hem op in zijn woonplaats Keulen.