‘Becker hoorde niet bij moordcommando Buback’
Ex-RAF-terrorist Boock getuigt in proces tegen Verena Becker

Procureur-generaal Siegfried Buback werd in 1977 vermoord door twee terroristen op een motor. De aanslag werd opgeëist door de Rote Armee Fraktion (RAF), maar door wie de schoten werden gelost is altijd onduidelijk gebleven. Michael Buback is er van overtuigd dat zijn vader door ex-RAF terroriste Verena Becker is vermoord. Volgens het Duits Openbaar Ministerie is Becker slechts medeplichtig. In april 2010 begon een nieuw proces tegen Becker nadat door nieuwe technieken sporen van haar DNA werden gevonden op de brieven waarmee de aanslag werd opgeëist.

Gisteren getuigde een oude strijdmakker van Becker in de rechtszaal. Peter-Jürgen Boock is een van de weinige RAF-leden die over het verleden wil spreken en openlijk afstand nam van de RAF. Hij vertelde Buback jr. dat de verkeerde terrorist veroordeeld was voor de moord op zijn vader, zo schreef Der Spiegel in april 2007. De acties van Boock worden door de overige RAF-leden als verraad gezien.

Tweede generatie

Boock behoort tot de tweede generatie RAF-leden die na de arrestatie van leidende figuren als Andreas Baader en Ulrike Meinhof een nieuwe golf aanslagen pleegde. Boock werkte mee aan de moord op Hans Martin Schleyer, de voorzitter van de Duitse werkgeversbond in 1977.

Volgens Boock maakte Becker geen deel uit van het commando dat de moord op Buback uitvoerde. Ze keurde de aanslag goed maar “de motor werd waarschijnlijk door Günter Sonnenberg bestuurd, dat was vrij duidelijk. Over de exacte rolverdeling werd niet gesproken”, aldus Boock. Toen de RAF tot de aanslag besloot, liet Becker zich niet bijzonder gelden. “Ze was een fel voorstander, maar was geen woordvoerder en speelde geen vooraanstaande rol.”

Stammheim

In zijn getuigenis geeft Boock een beeld van de manier waarop de RAF werkte. Becker kwam hij in 1976 tegen bij een trainingskamp voor terroristen in Jemen. Daar kwam een brief binnen van de RAF-leden die in Stammheim gevangen zaten. Boock: “Het belangrijkst was de aanslag op Buback, op de tweede plaats stond de bevrijding van gevangen RAF-leden”. De ontvoering van Schleyer was een poging om RAF-leden vrij te krijgen. “De wil van de Stammheimers was wet. Er was niemand die daar tegen inging”, citeert Die Welt uit de zitting.

De advocaat van Becker ziet de verklaring van Boock als een gunstig signaal. “In de aanklacht staat dat Verena Becker het besluit tot de moord heeft aangemoedigd. Dat heeft deze verklaring niet bewezen”, aldus de advocaat in Die Welt. De Frankfurter Allgemeine concludeert na afloop van de zitting: “Geen nieuwe sprookjes, geen nieuwe waarheden”.