'Im Osten was Neues?'
De PDS en haar noodgedwongen heroriëntatie
Achtergrond - 17 januari 2003
(17 januari 2003) De uitslag van de Bondsdagverkiezingen in september luidde het voorlopige einde in van de rol die de Partei des Demokratischen Sozialismus (PDS) speelde op het toneel van de landelijke politiek. De partij slaagde er niet in de kiesdrempel van vijf procent te halen en wordt sindsdien door slechts twee leden vertegenwoordigd in het Duitse parlement. Het debacle was illustratief voor de tweeslachtigheid van een partij die haar Oost-Duitse identiteit wilde behouden terwijl zij zich op het Westen richtte. Wordt de PDS weer een echte Ostpartei?
De hervormingsgezinden binnen de PDS werden bovendien gehinderd door iemand uit de eigen gelederen: kort voor de verkiezingen trad de Berlijnse WirtschaftssenatorGregor Gysi af nadat aan het licht was gekomen dat hij privé-gebruik had gemaakt van airmiles die hij had verzameld met zijn werkzaamheden als politicus. Gysis aftreden liet de PDS ontredderd achter. Gysi genoot grote populariteit - niet in de laatste plaats in het Westen van Duitsland, het gebied waar de hervormers voet aan de grond trachtten te krijgen.
Podium
De huidige situatie lijkt de traditionalisten nog het meest in de kaart te spelen en lijkt daarmee de voorlopige koers van de partij te bepalen. Hoewel ook zij in september ongetwijfeld liever een verkiezingsoverwinning hadden verwelkomd, kunnen zij zich nu tenminste weer geheel richten op de Neue Länder, de regio die zij van oorsprong wil vertegenwoordigen. Een terugkeer op landelijk niveau, evenals de ontwikkeling van een nieuwe hervormingsgezinde vleugel, wordt bemoeilijkt door het feit dat de partij nauwelijks nog vertegenwoordigd wordt in de Bondsdag en dus niet langer beschikt over een landelijk podium waarop zij het Westen kan bereiken.
De PDS kan zich de komende jaren volledig richten op haar werk als regionale Ostpartei die de gevoelens van onvrede van voormalige DDR-burgers vertolkt de oorspronkelijke rol van de partij. Dat deze heroriëntatie niet zozeer het resultaat is van het prevaleren van de traditionalisten boven de hervormers, maar bittere noodzaak is als gevolg van het verlies van haar landelijke stem, wordt door de linker-vleugel van de PDS gemakshalve uiteraard vergeten.
Reacties
Geen reacties aanwezig