Duitse banken boos over crisisbetalingen
Regering maakt details crisisfonds bekend

Het crisisfonds is een gevolg van de financiële crisis van 2008. Toen redde de Duitse regering met miljarden aan financiële injecties en garantstellingen verscheidene banken van het faillissement. Het is de bedoeling dat de Duitse bankensector zich met de 70 miljard euro die het crisisfonds uiteindelijk moet bevatten in gevallen van nood voortaan zelf overeind kan houden.

Niet te juichen 

De banken zelf staan bepaald niet te juichen om de regeling, zeker niet nu de details ervan bekend zijn gemaakt. Een rekensleutel bepaalt de jaarlijkse bijdrage van elke bank. Daarbij wordt rekening gehouden met zaken als omzet en risicoprofiel van de bank. Oorspronkelijk was afgesproken dat de daadwerkelijke bijdrage nooit hoger hoefde te zijn dan 15 procent van de nettowinst.

Dus, zo rekent Spiegel Online voor, als de jaarlijkse bijdrage van een bank 50 miljoen bedraagt, maar zijn winst dat jaar maar 100 miljoen, dan hoeft de bank niet meer dan 15 miljoen aan het fonds af te dragen. Nu heeft de regering deze week bepaald dat de bank uit dit voorbeeld de overige 35 miljoen niet in zijn zak mag steken, maar alsnog moet afdragen zodra zijn financiële situatie toelaat.

Risicovoller 

Particuliere banken ondervinden van de nieuwe bepaling meer nadeel dan de coöperatieve Sparkassen, Volksbanken en Raiffeisenbanken. Omdat de particuliere banken risicovoller beleggen, schommelen hun winsten meer. En lagere winsten betekenden in de oorspronkelijke plannen ook een lagere afdracht. Het is dan ook met name de Deutsche Bank die als grootste particuliere bank van Duitsland tegen de regeling te hoop loopt.

Journalist Robert von Heusinger van dagblad de Frankfurter Rundschau verwijt de particuliere banken krokodillentranen te huilen. In een commentaar noemt hij de 1 miljard euro die de Duitse regering per jaar wil binnenkrijgen voor het fonds een lachertje. Ter vergelijking: tijdens de financiële crisis ontvingen individuele banken soms tientallen miljarden euro’s van de regering. Hij typeert het crisisfonds daarom als “boerenbedrog”, bedoeld om de kiezer “te doen geloven dat de veroorzakers van de crisis nu de rekening betalen”.

Schreeuwen 

Wil de Duitse regering de bankensector werkelijk wapenen tegen een volgende crisis, dan zou ze de banken volgens Von Heusinger verplicht moeten stellen nog veel meer te sparen dan ze nu doen. Tot een eigen vermogen van “liefst tien procent van het balanstotaal of meer.” In dat geval zou de bankenlobby niet staan te jengelen zoals nu, concludeert Von Heusinger, “maar op haar achterste benen staan te schreeuwen”.