Snuffelen op de 'Flohmarkt'
Een lint kraampjes langs de Main

Met de Main aan de ene kant en de kraampjes aan de andere kant is er genoeg te zien. Het is jammer dat het een beetje grauw weer is, maar het is niet moeilijk je voor te stellen hoe het er met een zonnetje uit zou zien. De sfeer doet denken aan de rommelmarkten in kleine Franse dorpjes, al geeft de geur van braadworsten het een duidelijke Duitse tint.

Twee oude dametjes

Als we even over de markt hebben gelopen, komen we bij een stalletje van twee oude dametjes. Ze zijn druk aan het roddelen als ik ze vraag of ze mij iets over de rommelmarkt kunnen vertellen. Natuurlijk kunnen ze dat, zij komen er namelijk al dertien jaar elke week! Ze vertellen dat de markt al dertig jaar bestaat en dat hij steeds groter is geworden.

Zelf verkopen de vrouwen allemaal zelfgebreide spulletjes voor een spotprijs. Wanneer we een verbaasd gezicht trekken om dat de prijs zo laag is, vertelt een van de dametjes met een glimlach dat ze op deze markt tweedehands pullovers koopt, die uithaalt en er weer nieuwe dingen van maakt. Vlak voordat we weer doorlopen, maken we nog een foto van het dametje, die direct al haar zelfgebreide wollen dingen op haar hoofd zet en om zich heen slaat.

Snuffelen

We lopen verder tussen de meest rare spulletjes. Links zien we een kraam met honderden schoenen en daarnaast verkopen ze allerlei tandartsbenodigdheden. Het valt op dat er vele verschillende doelgroepen op de markt afkomen. Van oude mannetjes met dikke buiken tot punkers met hanenkammen in vier verschillende kleuren, moeders met kinderen aan de hand en islamitische echtparen.

Wanneer we letten op wat de mensen kopen valt ons op dat er veel mensen alleen maar snuffelen. Al zijn er natuurlijk ook bezoekers die met wel tien tassen zeulen. Na een tijdje lopen we bijna tegen een vrolijk mevrouwtje op die ons graag wil vertellen over de markt. Met drukke gebaren maakt ze duidelijk dat de markt om de week hier aan de Main is, de andere week is de markt in de Oosthaven.

Ze vindt de markt langs de Main veel leuker want daar komen meer mensen op af van alle nationaliteiten. Zelf komt ze niet uit Frankfurt, maar ze komt wel elke week even naar de markt toe. Als we vragen wat ze koopt op de vlooienmarkt antwoordt ze: “Wat ik zoal koop? Nou wat een oma zoal koopt, ik heb nu een prachtige bos bloemen gekocht!” zegt ze terwijl ze een lelijke, verkleurde, stoffige bos nepbloemen uit een plastic tas haalt.

Toezicht

Er zit een hele organisatie achter zo’n grote markt. Zo zie je soms iemand in een oranje fluorescerend jasje lopen met ‘Marktaufsicht’ op de achterkant. Als we een mevrouw met een oranje hesje aanspreken, wil ze graag vertellen over de organisatie: de mensen mogen hun kraam tussen zes en negen uur ’s ochtends opbouwen en om negen uur begint de markt. Dan gaan de mensen van het toezicht langs de kraampjes om het geld te innen dat ze moeten betalen voor hun plek, en toe te zien of alle regels worden nageleefd. Na twee uur ruimen de mensen hun kraam weer op en als ze alles netjes hebben opgeruimd en er geen troep meer ligt, krijgen ze hun borgsom terug.

Als we aan de mevrouw willen vragen hoeveel het dan kost, wordt ze gestoord door haar collega. Een man was namelijk spullen aan het verkopen zonder te betalen, hij had de waar aan zijn fiets vastgemaakt.

Je zou er nog uren kunnen snuffelen en dan heb je nog niet alles gezien. De markt is zeker een bezoekje waard door de leuke sfeer die er hangt en al die gekke spulletjes.

Jolijn van Keulen zit in de redactie van de Scholierenpagina van het Duitslandweb. Ze zit in 5 VWO van het UniC in Utrecht.

Afbeeldingen

Duitsland Instituut Amsterdam