Artikelen

In Duitsland zijn twee grote werkgeversorganisaties. De BDI behartigt de belangen voor de industriële sector en de BDA voor alle werkgeversverbanden.…

Twintig jaar geleden waren de rode vlaggen nog het duidelijkste teken van de macht die vakbonden in Duitsland hebben: net als nu riepen toen de vakbonden op om te demonstreren op de Dag van de Arbeid. En werkelijk iedereen kwam.

Ruim een jaar geleden (in februari 2002) blijkt dat de arbeidsbureaus, verenigd in het Bundesanstalt für Arbeit, veel minder succesvol…

Onder leiding van Bert Rürup staat deze commissie voor de taak het Duitse stelsel van sociale verzekeringen, pensioenen en de gezondheidszorg te…

Op vrijdag 14 maart 2003 houdt bondskanselier Schröder een rede voor de bondsdag. In deze toespraak gaat hij in op de dreigende oorlog…

Kort voor de verkiezingen van 2002 komt bondskanselier Schröder met maatregelen om de haperende arbeidsmarkt aan te pakken: hij roept de…

Wie wordt er het meeste 'gepakt'?, vragen de Duitsers zich momenteel af, net zoals in Nederland in de crisis van de jaren tachtig het geval was. Want voordat de vruchten van de hervormingen van Schröders Agenda 2010 geplukt kunnen worden, moet er eerst ingeleverd worden, en dan rijst al snel de vraag: waarom ik, waarom niet de ander?

"Wat is dit voor een land dat iemand eerst werkloos moet worden om overheidssteun te krijgen voor het oprichten van een eigen bedrijf?" Met telkens weer oprecht gespeelde verontwaardiging stelt oppositieleider Angela Merkel (CDU) de retorische vraag tijdens haar werkbezoeken aan de marktpleinen en bedrijfskantines van Duitsland. Meestal scoort ze een punt bij haar gehoor: Duitsland heeft tenslotte opmerkelijk weinig 'starters', ondernemende types die een eigen bedrijf beginnen. Het land zou er allicht beter voorstaan als het vanzelfsprekender en eenvoudiger was om een eigen onderneming te stichten vóórdat werkloosheid in zicht is.

Toen West- en Oost-Duitsland op 3 oktober 1990 werden verenigd, heerste er met name in regeringskringen van de toenmalige coalitie van CDU en FDP groot optimisme over de economische ontwikkeling van de voormalige DDR. Natuurlijk, de achterstand was groot, maar de invoering van de vrije markt zou snel leiden tot 'bloeiende landschappen'. In de praktijk heeft dit echter heel anders uitgepakt.

De Duitse economie verkeert al enkele jaren in een weinig hoopgevende staat. De economische groei ligt reeds vanaf 1993 onder het Europese gemiddelde, zonder dat er op korte termijn hoop op verbetering is. De werkloosheid is structureel hoog, en de Neue Bundesländer blijven, ook op economisch gebied, een zorgenkindje. Alhoewel dit in Nederland algemeen bekend is, lijken de gevolgen velen te ontgaan.