Vrije verkiezingen en eenwording
Hereniging: 1989-1990

De Oost-Duitse CDU, die samen met enkele kleine partijen de Allianz für Deutschland had gevormd, sprak zich tijdens de campagne krachtig uit voor een snelle Duitse eenwording. Dat streven vond weerklank bij de kiezers en vertaalde zich in een klinkende overwinning. In april werd Lothar de Maizière, partijleider van de Ost-CDU, de eerste en enige vrij gekozen minister-president van de DDR. Hij vormde een coalitie met de Oost-Duitse SPD en de liberalen.

Het tegenvallende resultaat van de SPD bij de verkiezingen was te wijten aan de weifelende houding die de SPD-leiders hadden ingenomen ten aanzien van de Wiedervereinigung en aan hun onderlinge verdeeldheid. Een meerderheid van de Oost-Duitsers was ontstemd door de waarschuwingen van de SPD'er Oskar Lafontaine, dat de eenwording zeer hoge kosten met zich mee zou brengen. Liever hadden ze gezien dat hij zich bereid had getoond de rekening van de eenwording voor lief te nemen.

In tegenstelling tot Lafontaine beschikte voormalig SPD-kanselier Willy Brandt wel over het juiste gevoel voor het moment. Hij sprak al een dag na de val van de Muur in Berlijn de historische woorden: “Jetzt wächst zusammen was zusammen gehört” (“Nu komt bij elkaar wat bij elkaar hoort”). Maar de kiezers luisterden het liefst naar kanselier Kohl, de leider van de West-Duitse CDU, die zijn gehoor "blühende Landschaften" beloofde.

De duidelijke boodschap van de Oost-Duitse kiezers, en de toestemming van de grote mogendheden hadden de weg vrij gemaakt voor de vereniging van Duitsland. Op 3 oktober 1990 vond de officiële Duitse eenwording plaats. De grondwet van de Bondsrepubliek werd nu, afgezien van enkele kleine wijzigingen, van kracht voor heel Duitsland.

Het hoofdstuk Politiek behandelt de Duitse grondwet uitvoeriger.