De
Volksrant/DIA Scriptieprijs wordt elke twee jaar toegekend voor een scriptie die gaat over een Duits onderwerp of over het Europese integratieproces en de rol van Duitsland daarin. Beunderman schreef zijn scriptie ‘Der Segen des Unheils’ over het Europa-idee in het debat over het Duitse nationale vraagstuk tussen 1945 en 1949. De jury, naast Benschop bestaande uit Andre Roelofs en Paul Brill van
de Volkskrant en Ton Nijhuis van het Duitsland Instituut, prees
Beundermans scriptieals een “bijzonder knap ideeënhistorisch werk” en roemde zijn “aansprekende, heldere en rustige betoogtrant, wars van moeilijkdoenerij, zonder echter complexe vraagstukken te omzeilen.”
Terwijl Beunderman nog ietwat beduusd alle felicitaties in ontvangst nam, en zijn vader snel zijn oorkonde in veiligheid bracht, werden de eerste afspraken over een artikel in de Volkskrant gemaakt. Beunderman woont op dit moment in Warschau, waar hij een jaar aan het College d’Europe studeert, en heeft het erg druk. Morgen vliegt hij alweer terug, aanstaande zaterdag moet hij tentamen doen. “Maar hier maak ik heel graag tijd voor”, verzekerde hij de Volkskrant. Beundermans aspiraties liggen in de journalistiek, promoveren trekt hem minder. “Ik ben echt heel blij met deze prijs. Vooral dat ik een week mee mag lopen met een correspondent, dat maak je nooit mee. Ik hoop dat het Amerika wordt.”
Beundermans scriptie bleek de beste van in totaal 43 inzendingen. De jury prees de hoge kwaliteit van de ingezonden stukken, maar was vooral positief verrast over het brede scala aan onderwerpen dat vertegenwoordigd was. “Er bleek een enorme rijkdom aan scripties te zijn met als onderwerp Duitsland”, aldus Benschop, voormalig PvdA-staatssecretaris voor Europese Zaken. Uit deze rijkdom selecteerde de jury
tien genomineerden, afgestudeerd aan universiteiten in heel Nederland. “Wat opviel was de betrokkenheid van de studenten met Duitsland.” Eén van de genomineerden, Femke Kuppens, schreef bijvoorbeeld een ontwerp voor een binationaal stadsdeel tussen Enschede en Gronau. Zij is zelf in de grensstreek opgegroeid en zag haar omgeving de afgelopen jaren veranderen. Benschop zag in de goede en gevarieerde scripties een bewijs voor het feit dat de relatie tussen Nederland en Duitsland ondergewaardeerd is. Hij hield een pleidooi voor de opwaardering van deze relatie. “Duitsland is een betrouwbare partner”, betrouwbaarder dan Engeland en Frankrijk, aldus Benschop, “dus er is veel voor Duitsland te zeggen als anker- en oriëntatiepunt voor de Nederlandse buitenlandse en Europese politiek.” Bovendien kampen Nederland en Duitsland beide met dezelfde economische en maatschappelijke problemen, mede door sociale en culturele onzekerheden in een globaliserende wereld. “Een positieve uitwerking daarvan is dat Nederland minder arrogant is geworden. Wellicht leidt dat ook tot meer interesse in Duitsland.”
Na Benschops rede werd de spanning opgevoerd en werden eerst de vier finalisten, in alfabetische volgorde, bekend gemaakt. Naast de uiteindelijke winnaar Beunderman waren dat
Stef van den Hofvan de Rijksuniversiteit Groningen met zijn scriptie ‘Tussen extase en verslaving: moderniteit als belevenis. Van Ernst Jünger en Walter Benjamin tot de belevenismaatschappij’;
Roderik Pondsvan de Universiteit Utrecht met zijn scriptie ‘De automobielindustrie in Oost-Duitsland, een motor voor Aufschwung?’ en
Andreas Schuckvan de Universiteit van Amsterdam met zijn scriptie ‘Welcome to Europe!? Framing European integration between risk and chance – how German print media portray the EU enlargement process and its effect on citizens’ support for European integration.’ Schuck had zijn scriptie bijna niet ingestuurd. “Ik dacht dat ik als Duitser helemaal niet in aanmerking kwam”, zei hij. Gelukkig wees een medewerker van de universiteit hem erop dat het criterium was dat hij aan een Nederlandse universiteit moest zijn afgestudeerd. Gisteravond leek hij desondanks nog steeds verbaasd over zijn nominatie en zijn positie bij de laatste vier.
Ook Ponds leek niet op een finaleplaats te hebben gerekend. Hij vond zijn nominatie en het feit dat hij bij de uitreiking aanwezig kon zijn al erg mooi. “Ik werd pas zenuwachtig toen ik bij de finalisten bleek te zitten. Toen bedacht ik opeens dat ik ook kon winnen.” Voor vrijwel alle genomineerden gold dat een week meelopen met een buitenlandcorrespondent en de mogelijkheid in de Volkskrant te publiceren de meest aanlokkelijke prijzen waren. Finalist Van den Hof, inmiddels promovendus aan de Universiteit Utrecht, won de hoofdprijs niet, maar ook hij werd direct na de prijsuitreiking door de krant gevraagd een artikel over zijn scriptie te schrijven. Geen van de genomineerden ging overigens met lege handen naar huis. Dat werkte inspirerend op andere aanwezigen. “Wanneer is de volgende prijsuitreiking?”, vroeg een vriendin van één van de genomineerden. “Over twee jaar? Oh, dat red ik nog wel.”
Marja Verburg is medewerker voorlichting en projecten bij het Duitsland Instituut Amsterdam
Reacties
Geen reacties aanwezig