Subtiele flirters
Berlijnse Berichten

van Katja Geelhoed

Toen ik mijn huisgenoot (26, man en Duits) over dit voornemen vertelde, zei hij dat ik dan aan één woord genoeg zou hebben: "helden". Bij het uitspreken van dit woord, hief hij zijn armen in de lucht en verscheen er een triomfantelijke grijns op zijn gezicht. En inderdaad, dit was ook mijn eerste associatie bij dit thema, zij het in een andere context dan mijn huisgenoot waarschijnlijk voor ogen had. De Duitse succesband Wir sind Helden namelijk, levert met hun hit 'Aurélie' de perfecte kapstok voor deze column. Hierin wordt de niet-Duitse 'Aurélie' uitgelegd dat zij echt wel aandacht krijgt van Duitse mannen, maar dat zij dit niet merkt, omdat het heel subtiel gebeurt. De moraal van het verhaal: "Aurélie, du erwartest viel zu viel, die Deutschen flirten sehr subtil". Een geruststellende gedachte, waar je als single bij gebrek aan aandacht fijn op terug kan vallen, maar waar zeker ook een kern van waarheid in blijkt te zitten.

Aurélie raakt onder meer zo onzeker omdat niemand haar nafluit. Het ontbreken van dit fenomeen is zeker niet altijd onprettig. Toch kan ik niet ontkennen dat ook ik me aanvankelijk wel eens heb afgevraagd wat er ineens mis met me was. In Amsterdam werd ik, als het een beetje meezat, gekleed in een aftandse joggingcreatie op weg naar het park twee keer ten huwelijk gevraagd. Hier kan ik midden door een bouwput lopen zonder dat er ook maar goedemorgen tegen me wordt gezegd. Of zoals een collega van mij een Franse vriendin citeerde: "Als je hier naakt over straat zou lopen, is de kans dat een Duitser je bezorgd vraagt of je het koud hebt, groter, dan dat hij een opmerking over je uiterlijk maakt". Het blijkt normaal en is ook in algemenere zin van toepassing. Duitse mannen kijken, praten onder elkaar over je, maar houden hun oordeel verder in de regel voor zich. Hoe laat de Duitse man dan weten geïnteresseerd te zijn? Waarin ligt het geheim van zijn subtiele flirtgedrag?

Ik besloot een klein onderzoek te doen. Het gemengde gezelschap dat aanwezig was bij een receptie op de Nederlandse Ambassade, leek me daarvoor zeer geschikt. Mijn vraag hield ik simpel: "hoe flirt de Duitse man?" Mijn ondervraagde gezelschap bestond uit homo- en heteroseksuelen, mannen en vrouwen van verschillende nationaliteiten, onder wie Nederlanders en een Duitse. Het antwoord luidde, onafhankelijk van elkaar, achtereenvolgens vier keer: "niet". Ter relativering bracht ik in, dat in Nederland levende buitenlandse vrouwen ook de Nederlandse man vrijwel geen flirtvaardigheden toedichten. "Nou dan heeft de Duitser er nog minder verstand van, het lijken soms net heteromannen", aldus een van de homoseksuelen. De Duitse man blijkt weliswaar zeer charmant, je kunt goed met hem praten en hij maakt je bed op als hij bij je heeft geslapen, maar hij neemt geen initiatief.

Een zorgwekkende uitslag en toch ook weer niet, want om mij heen zie ik net als overal mensen bij elkaar komen en uit elkaar gaan en weer in een andere constellatie bij elkaar komen. Het zeer subtiele flirten blijkt dus genoeg. Eén brandende vraag bleef echter nog steeds onbeantwoord. Waaruit bestaat dit voor ons vrouwen (en mannen) zo moeilijk te herkennen flirten nu eigenlijk precies? En dus besloot ik als afsluiting van mijn onderzoek mijn huisgenoot (niet alleen 26, man en Duits maar ook nog single) op de man af te vragen hoe hij flirt. Het antwoord was veelzeggend "flirten? Ik flirt niet."

Katja Geelhoed is historica en woont sinds een jaar in Berlijn. Zij is de vaste columniste van het Duitslandweb.