Gestrand in de stad
Berlijnse Berichten

van Katja Geelhoed

Maar ook de zomer in Berlijn is zo gek nog niet en dat besef dringt des te harder tot mij door nu deze onherroepelijk op zijn einde lijkt te lopen. Met het dalen van de temperaturen geven de door de extreme hitte van de afgelopen maanden verdorde bladeren de stad een herfstachtige aanblik, de regen doet de rest. Zelfs binnen is er geen ontkomen aan. Bezweet tussen boeken en pannen tijdens het inrichten van mijn woning kan ik mezelf nog voorhouden dat de temperaturen buiten de temperaturen binnen ruimschoots overstijgen. De regionale zender Radio 1 weet deze illusie echter bruut te verstoren, door om de vijf minuten te verkondigen dat de laatste zomerdag bijna voorbij is. Met nog te weinig afstand om terug te denken aan een fantastische warme zomer, maakt een onrustig gevoel zich van mij meester: het gevoel van onafgewerkte lijstjes. Op het lijstje 'zomer in Berlijn' staat onder meer: zwemmen, veel zwemmen, in de meren in en rond de stad, iedere week naar een openluchtbioscoop, naar het culturele Museumsinselfestival en een weekend naar de Ostsee. Een magere opbrengst: ik heb welgeteld één duik genomen in de Krumme Lanke. Hoog op mijn lijstje staat ook een bezoek aan één van Berlijns stranden. Als Europees burger hoor je er immers niet meer bij, als je niet onderuitgezakt in een strandstoel, voeten in het zand, Mojito binnen handbereik, hebt uitgekeken over de skyline van de desbetreffende stad. In Amsterdam boden Blijburg en Amsterdam Plage uitkomst voor iedereen die Bloemendaal te ver weg vond, Parijs stortte voor het tweede achtereenvolgende jaar kilometers zand langs de Seine en in Berlijn kun je naar Strandbar Mitte, de hotspot van de vorige zomer, het Oststrand en het Bundespressestrand, allen gelegen aan de Spree.

Een vreemd fenomeen. Zoals een vriendin van me het wist samen te vatten: "Het enige dat je hier van het strand hebt is het zand en dat is toch juist de factor die je aan het strand het meest kunt missen en als je dan puffend in de brandende zon zit, kun je niet eens een verfrissende duik nemen". Ik heb niets tegen het idee me voor even aan zee te wanen, integendeel, maar toch kan ik me wel vinden in deze opvatting. Raak je zo niet juist extra gefrustreerd dat je niet aan het echte strand ligt? De Berlijners lijkt het niet te storen, de 'Costa del Spree' is populair. Al aardig geïndoctrineerd door de Duitse media, waarin het antwoord op iedere vraag de economische recessie lijkt te zijn, kan ik het niet laten ook de drukbezochte stadstranden hieraan te koppelen. Geen geld om op vakantie te gaan, dan haal je de vakantie gewoon naar de stad. De stranden spelen in ieder geval goed in op de economische malaise. Strandbar Mitte ziet zich als vakantiesurrogaat voor iedereen die eigenlijk liever op Mallorca of Kreta onder de palmen vertoeft en het Bundespressestrand (dat zijn naam ontleent aan het nabij gelegen Bundespresseamt) werft met de slogan "Kurzurlaub in Krisenzeiten". Waarbij de initiatiefneemsters van het Bundespressestrand wellicht op informele wijze een bijdrage willen leveren aan een uitweg uit deze crisis. Het idee achter het Bundespressestrand is namelijk een platform te bieden voor politici en journalisten, die hier na het werk op blote voeten en met een cocktail in de hand bij kunnen kletsen. Uiteraard zijn gewone Berlijners ook welkom. Politici waren er, net als journalisten en gewone Berlijners, wellicht horen we binnenkort over de eerste 'strandstoelakkoorden'. Of ik dit strand volgend jaar weer op mijn lijstje kan zetten is de vraag. Er is een fietspad gepland dwars over de locatie van het Bundespressestrand.

Katja Geelhoed is historica en woont sinds een jaar in Berlijn. Zij is de nieuwe vaste columniste van het Duitslandweb en volgt daarmee Marja Verburg op.