Een grot vol diva's die Brecht en Weill zingen
Ratzke's 5 mei met Fay Lovsky, Claron McFadden en Tiger Lillies

“Het wordt een moeilijke avond”, voorspelt Ratzke aan het begin van zijn show in het Amsterdamse Bimhuis. “We brengen kunst en literatuur bij elkaar met Bertolt Brecht en Kurt Weill.” Een echte culturele avond dus, houdt hij ons huiverend voor.

Maar dat moeilijke blijkt niet zozeer het probleem van het publiek te zijn. Dat geniet met volle teugen van Ratzke’s diva’s. “Dit is een eiland”, opent Ratzke de avond en wijst op het podium. “U bent de frutseltjes in het water. Paddestoelen en slakken enzo.” En beneden ons bevindt zich Ratkze’s “grot vol diva’s”. Daaruit komen steeds weer nieuwe artiesten naar boven, het podium op.

Fay Lovsky op een zingende zaag

Zoals de in Nederland wonende Griekse zangeres Maria Markesini, die ‘Speak low’ en ‘Lost in the stars’ van Kurt Weill zingt. De Praagse drag queen Tomasz uit Berlijn, die ‘Surabaya Johnny’ ten gehore brengt. Ernst Daniel Smid - “een echte man, met zoveel aura dat hij er de hele grot mee vult”, aldus Ratzke; klarinettist David Kweksilber; en Fay Lovsky, die zingt en Ratzke begeleidt op een zingende zaag.

Na de pauze verschijnt internationaal topsopraan en operazangeres Claron McFadden plotseling ten tonele. Ze zingt twee nummers, waaronder samen met Ratzke het ‘Liebeslied’ uit de ‘Dreigroschenoper’ - zij in een bruidsjurk, hij ook in het wit.

The Tiger Lillies uit Londen zijn, zo kondigt Ratzke hen aan, het resultaat van wat er gebeurt als “an angel got fucked by the devil”. Hun rauwe teksten, de harde, soms zelfs schelle stem van de zanger - geschminkt als duivelse clown - maar hun toch melancholisch klinkende muziek die onder de huid kruipt, maken diepe indruk. Het publiek is helemaal stil en weet na afloop niet hoe hard het moet klappen.

Onbetaalbare line-up

Het moeilijke van de Duits-Nederlandse Nacht moet meer het probleem van Ratzke zijn om deze show van de grond te krijgen. Al in de pauze, als Claron McFadden en The Tiger Lillies nog niet eens aan de beurt zijn geweest, vraagt iedereen zich af waar hij al die artiesten toch vandaan haalt. Zo’n line-up, dat is toch onbetaalbaar?

“Ik nam al het geld mee toen ik vertrok uit het DeLaMar theater”, verklaart Ratzke zelf halverwege de avond met een brede grijns op zijn gezicht. Hij had van januari tot en met april elke zaterdag een late-night-show in het door Joop van den Ende vernieuwde Amsterdamse theater. Daar leerde hij naar verluidt Claron McFadden kennen. Maar Ratzke treedt al jaren op met vele Nederlandse en Duitse artiesten.

Glitterbroek

Dat moet het geheim van zijn succes en dat van de Duits-Nederlanse Nacht zijn: Ratzke’s eigen talent om te organiseren, een show te maken, talentvolle mensen om zich heen te verzamelen die het leuk vinden om met hem op te treden. Daarnaast kan Ratzke zelf als geen ander zingen, schmieren, vertellen, zijn publiek vermaken.

Sommige chiquere en oudere mensen in het zeer gevarieerde publiek tonen zich een beetje geschrokken of gegeneerd als Ratzke het over neuken heeft, opzichtig in het kruis van zijn glitterbroek grijpt of harde grappen over nazi’s maakt. Maar ook zij laten zich meevoeren met de absurde verhalen die hij ter plekke lijkt te verzinnen.

“Misschien sneeuwt het wel buiten”, zegt Ratzke aan het eind van de avond. “Dat kan. We zitten hier al best lang. Misschien is Amterdam er al niet meer - verkocht ofzo.” Wij zitten met hem in een boot en we kunnen zo wegvaren, houdt hij ons voor.

Je zou bijna hopen dat het zo was.