Horst Mahler: RAF-advocaat en rechtsextremist
RAF-kopstukken

Mahler wordt geboren 23 januari 1936 in een dorpje in Neder-Silezië, in het huidige Polen. Terwijl hij opgroeit komt hij kritisch te staan tegenover het nazi-verleden van de generatie van zijn ouders. In de jaren vijftig treedt hij toe tot de SPD en de radicalere linkse Sozialistischer Deutscher Studentenbund. Mahler studeert rechten aan de Freie Universität Berlin, en studeert in 1964 af. Daarna begint hij zijn eigen advocatenkantoor. Hoewel hij zich aanvankelijk richt op het verdedigen van kleine bedrijven, staat hij gaandeweg steeds vaker linkse activisten bij. Samen met andere advocaten richt hij het Sozialistisches Anwaltskollektiv op, een collectief voor linkse advocaten. 

Toetreding tot de RAF

Het is dan ook geen toeval dat Andreas Baader juridisch wordt bijgestaan door Mahler nadat hij voor de brandstichting bij drie warenhuizen in Frankfurt werd opgepakt in april 1968. Baader, Gudrun Ensslin, Ulrike Meinhof en Thorsten Proll werden hier in 1969 voor veroordeeld, maar konden wegkomen naar Frankrijk, en vervolgens naar Italië. Hier worden zij opgezocht door Mahler, die hen overhaalt terug te komen naar Duitsland om de strijd voort te zetten. Nadat Baader in het voorjaar van 1970 wordt opgepakt en weer door leden van de groep wordt bevrijd, vlucht Mahler mee naar de DDR en vervolgens naar het Midden-Oosten, waar de groep in Jordanië training krijgt van Palestijnse terroristen.

Mahler ontpopt zich in deze tijd tot een sleutelfiguur binnen de organisatie op ideologisch, organisatorisch en tactisch gebied. Zo schrijft hij het boekje ‘Über den bewaffneten Kampf in Westeuropa’, ook wel bekend onder de deknaam Die neue Straßenverkehrsordnung, dat in 1971 verschijnt. Na hun training in het Midden-Oosten keert de groep terug naar Duitsland en pleegt in 1970 meerdere bankovervallen. Op 8 oktober wordt Mahler opgepakt, en in eerste instantie veroordeeld voor de betrokkenheid bij de gewelddadige bevrijding van Andreas Baader. In 1972 komen hier veroordelingen voor bankovervallen en lidmaatschap van een verboden organisatie bij, en in 1974 nog een veroordeling voor het oprichten van een criminele organisatie. In totaal krijgt hij voor al zijn veroordelingen 14 jaar cel.

Arrestatie en deradicalisering

Tijdens zijn gevangenschap keert Mahler de RAF de rug toe, en spreekt hij zich openlijk tegen hun terreurdaden uit. Hij is kritisch op de RAF-campagne van 1977, ook wel bekend als de Duitse Herfst. Tijdens deze campagne vermoordt de RAF procureur-generaal Siegfried Buback, bankier Jürgen Ponto en werkgeversvoorzitter Hanns-Martin Schleyer. Daarnaast kaapte het Volksfront voor de Bevrijding van Palestina het lijnvliegtuig Landshut en eiste de vrijlating van RAF-kopstukken. Mahler ziet deze reeks gewelddadige aanslagen als een teken van zwakte. 

In 1980 komt Mahler vrij, mede door de hulp van zijn toenmalige advocaat Gerhard Schröder, de latere bondskanselier. Schröder zorgt er ook voor dat Mahler in 1988 weer zijn werk als advocaat kan oppakken. Gedurende de jaren tachtig veranderen de politieke ideeën van Mahler. Lange tijd is hij niet politiek actief, maar in 2000 treedt hij toe tot de extreemrechtse NPD. Enkele jaren later verlaat hij deze partij weer en richt een extreemrechtse denktank op.

Wederom celstraf

Mahler steekt zijn extreemrechtse gedachtegoed niet onder stoelen of banken. Tussen 2009 en 2014 wordt Mahler meerdere keren veroordeeld voor Holocaustontkenning en opruiing, hiervoor komt hij vast te zitten van 2009 tot 2015. Hij wordt wegens ziekte vrijgelaten.

In 2016 besluit de rechter dat hij alsnog een voorwaardelijk deel van zijn straf moet uitzitten. Om hieraan te ontkomen vlucht Mahler naar Hongarije en vraagt daar politiek asiel aan. Dit wordt hem niet verleend en in 2017 komt hij  alsnog in de gevangenis. In 2020 komt Mahler vrij.