Columns

(1 april 2004) Daarmee is uw fiets niet "straßenzulässig", zegt de fietsenmaker belerend als ik naar het lampje wijs, dat ik als achterlicht wil gaan gebruiken. Mijn argument dat deze lampjes in Amsterdam bij lichtcontroles door de politie worden verkocht, maakt niet veel indruk. "Dat kan zijn, maar hier geldt dat niet als een achterlicht, deze lampjes zijn bedoeld voor joggers".

(23 maart 2003) Wat weten de Duitsers eigenlijk van Nederland en hoe presenteren wij ons in het buitenland? Rob Savelberg biedt bij het bezoek van koningin Beatrix een kijkje in de keuken van het RTL Nieuws in Berlijn.

(2 maart 2004) Balancerend op mijn tenen met een arm in de lucht probeer ik een signaal op te vangen voor mijn mobiele telefoon. Ik heb een provider die zijn doelgroep ziet in de grootstedelijke beller. Uitstekende ontvangst in de Berlijnse U-Bahn, maar buiten de stadsgrenzen lijk je te zijn onderworpen aan willekeur. Dit maakt het niet gemakkelijk mijn Berlijnse vrienden de routebeschrijving door de geven naar het vakantiehuisje van mijn familie. Maar het voelt goed, ja bijna gezond: ik ben even weg uit de stad.

(2 februari 2004) Terwijl mijn buurjongen krom van de pijn in zijn rug op de bank ligt, zoek ik naar zijn portemonnee. Sinds 1 januari moet iedere ziekenfondsverzekerde in Duitsland bij het bezoek aan een arts een eigen bijdrage van 10 euro betalen. En deze Praxisgebühr geldt, zo is mij net door de artsencentrale meegedeeld, ook als de arts bij jou op bezoek komt.

(12 januari 2004) Europa is binnenland. Dat houd ik mijn collega's al jaren voor. Europa is binnenland en is tegelijk erg nationaal. Een nationale vakcentrale als de FNV moet daarom ook op twee plekken vertegenwoordigd zijn om het Europese beleid te beïnvloeden. In Den Haag als het bijvoorbeeld gaat om de opstelling van Balkenende in de voorjaarstop. Maar ook in de Europese vakbondskoepel, het EVV, voor de sociale dialoog en de vakbondslobby die zich direct op het Europese niveau richt. Zolang de Raad van Ministers aan de touwtjes trekt in de EU, is de afstemming in Den Haag onmisbaar.

(7 januari 2004) Rond één miljoen mensen vierden in Berlijn bij de Brandenburger Tor Oud en Nieuw. Ik was er niet bij. Ik stond op een dakterras in Mitte, met Eminem, Maxima, Dieter Bohlen, en andere verklede en niet verklede vrienden. In dit bonte gezelschap liep ik in de loop van de avond onverwacht een oud-collega van de VPRO en een studiegenoot uit Nederland tegen het lijf, die via via op ons feestje waren beland. De wereld is een dorp en vooral omdat ik dat zo weet te waarderen, maakt dat van mij een beetje een dorpsmiep.

(29 december 2003) 2003 was voor Berlijn een ontnuchterend jaar. Een snelle uitweg uit de financiële en economische crisis is niet in zicht gekomen en de enorme werkloosheid drukt steeds zwaarder op het leven in de Duitse hoofdstad. Bezuinigingen zijn aan de orde van de dag. Wat zijn de perspectieven voor deze hoofdstad met zijn enorme schulden? Waar sta je, Berlijn? En waar ga je heen?

(22 december 2003) Demonstraties, een afscheidspolka, speciale Schmidt-moet-blijven-websites, politici en dominees die als fan uit de kast komen, wilde speculaties over het 'waarom': het zijn on-Duitse taferelen die zich afspelen nu de Duitse talkshowkeizer Harald Schmidt besloten heeft te stoppen met zijn late night show. Dagelijks produceert de Bild-Zeitung, Duitslands kwaliteitskrant op het gebied van 'promi'-nieuws, nieuwe feiten en geruchten over het einde van de Harald Schmidt Show, want iedereen wil alles weten. En ik ook.

(8 december 2003) De verkiezing van Adenauer tot beste Duitser heeft duidelijk gemaakt dat Duitsland vooral één ding wil: terug naar de jaren vijftig. Oftewel: in de oude Bondsrepubliek groeit langzaamaan het gevoel van 'westalgie', een direct antwoord op de economische problemen, maar ook op de ostalgie, het gevoel van veel Oost-Duitsers, dat in de DDR ook veel dingen goed waren.

(4 december 2003) Berlijn is blut. Dat betekent dat er bezuinigd moet worden op de universiteiten en dat wederom betekent, dat het studentenprotest de afgelopen weken nieuw leven is ingeblazen. Het betekent echter niet dat er geen meubels meer gekocht worden en daarom opende IKEA deze week een derde vestiging in Berlijn.