Columns

van Ron van Dartel en Ton van Zeeland (28 november 2003) Afgelopen maanden en eigenlijk jaren kon het de collega's…

(6 november 2003) Nog geen jaar geleden werd ik vreemd aangekeken als ik het in Nederland over Ostalgie had. "Nostalgie" bedoelde ik waarschijnlijk? Sinds kort maakt de term deel uit van het Nederlandse vocabulaire. Nova besteedde onlangs uitgebreid aandacht aan dit typische fenomeen en Het Parool kopte deze week 'Ostalgie op het Haarlemmerplein'. Bij bezoekers uit Nederland staat "Dat museum waar je kunt zien hoe Oost-Duitse woningen waren ingericht" en "Die winkel waar je Oost-Duitse producten kunt kopen" ineens tussen het rijtje Rijksdag, Checkpoint Charlie en Joods Museum.

van Mark Beunderman (20 oktober 2003) Graag dien ik hierbij, als Europese burger, een amendement in op de Europese…

(1 oktober 2003) Het bestaan van de Berliner Zeitung kan niemand die langer dan een dag in Berlijn is geweest zijn ontgaan. Als je niet 's ochtends voor de ingang van het S-Bahnstation of 's middags voor de supermarkt bent aangesproken door een student met een stapel exemplaren van deze krant onder de arm en pen en aanmeldingsformulier in de aanslag, dan wel 's avonds in de kroeg.

Ik loop inmiddels al vijf jaar rond in Nederland. Onlangs heb ik mijn studie in het noorden verruild voor werk in het westen - een vaak voorkomend verschijnsel voor menig afgestudeerde Nederlander en een bekend fenomeen in Duitsland. Maar ik ben Duitser in Nederland.

(1 september 2003) Niet alleen heb ik iedereen die het wilde horen afgelopen winter verkondigd hoe ik uitgerekend dit jaargetijde in Berlijn weet te waarderen, het staat ook nog eens zwart op wit in een gastcolumn die ik voor deze site heb geschreven. Het valt dus niet te ontkennen, het zijn mijn woorden, "er gaat niets boven Berlijn in de winter."

(19 augustus 2003) Eigenlijk zou het prima stof zijn voor een kinderverhaal: midden in Berlijn ligt een verlaten sprookjespark. De draaimolens zijn vervallen, het reuzenrad staat stil, de levensgrote draken en olifanten zijn omgevallen en verwaarloosd. Maar temidden van de vergane glorie waart een oude man als een geest door een spookstad. Ja zeker, hier woont nog iemand. Het is de vroegere tekenaar van het park, de ontwerper van de sprookjesfiguren, een Engelsman nota bene, goedgehumeurd, vriendelijk voor kinderen en ietwat vereenzaamd.

(11 augustus 2003) Mijn op één na laatste Berlijnse bericht was een afscheidscolumn. Ik had dat expres zo gepland, zodat mijn laatste column een gewone zou kunnen worden. Ik houd helemaal niet van afscheid nemen en ik heb de afgelopen maand maar weer eens bewezen dat ik dat ook niet kan.

(29 juni 2003) De afgelopen tijd stond Duitsland in het teken van stakingen en de nasleep daarvan. Waar West-Duitse arbeiders al decennialang 35 uur per week werken, moet er in Oost-Duitsland, dertien jaar na de eenwording, nog altijd 38 uur per week worden gewerkt. Daar gaan we de straat voor op, moet Jürgen Peters, vice-voorzitter van de grootste vakbond IG Metall, gedacht hebben. Vrijdag 27 juni kwam er echter een abrupt einde aan de stakingen toen ze door IG Metall werden afgeblazen. Sindsdien is het hommeles bij de vakbond.

(2 juni 2003) Ik ben dit stukje inmiddels zo'n dertig keer begonnen, maar mooier wordt het er toch niet van. Ik ben nou eenmaal niet poëtisch en word het vannacht ook niet, ondanks de lichtende Fernsehturm in het donker, waar ik om de vijf minuten zuchtend naar staar. De directe aanpak dus maar.