Artikelen

(12 april 2005) Op het bord op de stoep voor het café staat'Kuchen'. Het is op zich niet raar dat je in een café taart kunt krijgen. Alleen - dit bord staat niet in Duitsland, maar aan de andere kant van de wereld, in Chili. Het lijkt haast een vergissing maar als je er eenmaal op let, vallen steeds nieuwe Duitse elementen op in het Chileense straatbeeld: straten en winkels met Duitse namen, scholen en verenigingen met de adelaar aan de muur. De Duitse traditie in deze uithoek van de wereld is 150 jaar oud; vergeten in Duitsland, gekoesterd in Chili.

(11 april 2005) In het Goethe-Institut in Rotterdam werd dit weekend de tentoonstelling 'Das Schillern' geopend. De expositie is samengesteld uit werken van drie jonge kunstenaars uit Dresden. De opening ervan vormde voor het Goethe-Institut het startschot van het 'Dresden-jaar', waarin de speciale band tussen Dresden en Rotterdam centraal staat.  

(11 april 2005) SPD en CDU in de Duitse deelstaat Sleeswijk-Holstein zijn het nog steeds niet eens over de vorming van een nieuw kabinet. Een probleem vormen meningsverschillen over het onderwijsbeleid. Beide partijen zijn sinds het mislukken van de minister-presidentsverkiezingen in maart tot elkaar veroordeeld.

(7 april 2005) Ihsan G, die ervan verdacht werd een terroristische aanslag in Berlijn te hebben willen plegen, is daarvoor niet veroordeeld. De rechtbank achtte niet bewezen dat G. een terroristische aanslag zou plegen of van plan was een terreurorganisatie op te zetten. Wel werd de man veroordeeld voor onder meer verboden wapenbezit.

(5 april 2005) Vanaf september 1939 stak nazi-Duitsland Europa in brand. Om deze te blussen moesten de geallieerden Duitse steden in puinhopen veranderen, want de brandstichter in Berlijn wilde niet opgeven, ook toen hij wist dat de oorlog was verloren. Zijn secretaresse Traudl Junge hoorde Hitler op 25 april 1945 tijdens een maaltijd in de Führerbunker zeggen: "Maar Duitsland is verloren. Het was niet rijp genoeg en niet sterk genoeg voor de taak die ik hem had toegedacht."

(5 april 2005) Bondspresident Horst Köhler heeft gisteren samen met de Japanse kroonprins Naruhito het Duitslandjaar in Japan geopend. De komende twaalf maanden stelt Duitsland zichzelf met meer dan 750 projecten in Japan voor. Vooral jongere generaties Japanners zijn nauwelijks meer geïnteresseerd in Duitsland. Daar moet met dit initiatief verandering in komen.

(1 april 2005) Van de kinderen van Albert Speer, Hitlers huisarchitect en bewapeningsminister, hebben we tot nu toe niet veel gehoord. Uitzondering hierop is zijn oudste zoon, eveneens Albert geheten, die in zijn vaders voetsporen is getreden en naam maakt in Azië als architect. Nu heeft ook Speers dochter Margret een boekje open gedaan over haar vader. Maar voegt haar autobiografie ‘Sind Sie die Tochter Speer?’ wel iets toe?

(31 maart 2005) Economische vertegenwoordigers in Duitsland willen dat de richtlijnen van de Europese Unie voor het aantal roetdeeltjes in de lucht worden versoepeld. De Europese Commissie wil daar echter niets van weten. Eurocommissaris voor Industrie Günter Verheugen noemt een versoepeling "klinkklare onzin" en vindt dat Duitse gemeentes en het bedrijfsleven veel eerder maatregelen hadden moeten treffen.

(31 maart 2005) Kurt Biedenkopf is sinds 2002 niet meer ‘König Kurt I’. Na twaalf jaar minister-president van de Oost-Duitse deelstaat Saksen geweest te zijn, trad hij af. Na de Wende was hij een van de weinige West-Duitse politici die de stap maakten naar Oost-Duitsland. Biedenkopf verrichte zodoende pionierswerk. Hij wilde de Saksen hun optimisme en hun zelfvertrouwen teruggeven. “Wij zijn naar Saksen gegaan om te helpen”. Samen met zijn echtgenote Ingrid bracht hij glans en glamour naar Saksen en zodoende werden zij het populairste politieke echtpaar van Duitsland.

(30 maart 2005) Een ware Arendt-Welle overspoelt de Nederlandse boekenmarkt, de academie en het publieke debat. Het boek 'The Human Condition' (1958) van deze Joods-Duitse denkster werd vorig jaar, op basis van een enquête onder alle Nederlandse en Vlaamse hoogleraren filosofie, uitgeroepen tot één van de tien belangrijkste filosofieboeken ooit.