Nieuwe Duitse Film
Burgerlijkheid en wedergeboorte, BRD 1949-1990
In de jaren zestig zetten filmers van de Nieuwe Duitse Film zich af tegen de generatie voor hen. Zij wilden wél de problemen van alledag behandelen en wél politiek relevante films maken. Vanuit het buitenland kwam er veel waardering voor deze vernieuwende stroming.
© CC, wikipediaMet het Oberhausener Manifest wilde een groep jonge regisseurs afscheid nemen van de traditionele cinema en een nieuwe weg inslaan.
De term Neue Deutsche Film werd voor het eerst door de jonge filmers zelf gebruikt om zich af te keren van de oudere filmmakers. Zij maakten onderdeel uit van de protestgeneratie van de jaren zestig die zich in Duitsland flink roerde.
De Nieuwe Duitse Film kreeg internationaal veel waardering: ‘Abschied von gestern’ (1966) van Alexander Kluge kreeg in Venetië de Speciale Juryprijs. ‘Der junge Törless’ (1966) van Volker Schlöndorff ontving op het meest prestigieuze filmfestival ter wereld in Cannes de prijs van de internationale filmkritiek. Het was de eerste film uit de BRD die in Cannes werd bekroond. Na deze producties werd dan ook bewonderend gesproken over de kwaliteit van de Nieuwe Duitse Film.
Thematisch waren de films zeer verschillend maar er zijn wel overeenkomsten. De Nieuwe Duitse Filmers besteedden aandacht aan maatschappelijke problemen die tot dan toe taboe waren. De jonge filmmakers wilden het echte leven laten zien, geen droomwereld zoals in de Heimatfilme. Ze zetten zich af tegen de gevestigde orde en de burgerlijke jaren vijftig. Toch werd ook wel samengewerkt met de politiek want de filmmakers waren afhankelijk van staatssubsidie. De Nieuwe Duitse Film profiteerde daarbij van het veranderende politieke klimaat waarin meer ruimte was voor vernieuwing. In 1969 kwam het eerste sociaal-liberale kabinet van SPD en FDP in Duitsland tot stand. De jonge filmers hadden ook veel baat bij de nieuwe betrokkenheid van de publieke tv-zenders bij de filmproductie. Veel Nieuwe Duitse Films waren co-producties van overheid en tv-zenders.