De conferenties van Jalta en Potsdam
Stunde Null: 1945-1949

Er was tijdens de oorlog geen gezamenlijk plan gemaakt voor de toekomst van Duitsland. Wel kwamen Stalin, Roosevelt en Churchill in februari 1945 in Jalta overeen dat Duitsland in bezettingszones verdeeld zou worden.

Ook werd besloten dat de Poolse grenzen verschoven zouden worden, ten koste van Duitsland. Stalin weigerde het land af te staan dat het Russische leger in 1939 in Polen veroverd had. De Sovjet-Unie moest zichzelf beschermen tegen Duitsland, zo vond hij. De Engelsen en Amerikanen sanctioneerden dit. Polen zou worden gecompenseerd door de grens naar het westen op te schuiven tot de Oder-Neisse. Duitsland verloor zo meer dan 20 procent van zijn landoppervlakte.

Tijdens de conferentie van Potsdam in juli en augustus 1945 kwamen de geallieerden opnieuw bijeen. Nu kregen ook de Fransen een bezettingszone in Duitsland. De vier machten, die elk een bezettingszone bestuurden, de Russen, Fransen, Engelsen en Amerikanen, spraken af dat ze samen aan de economische en politieke wederopbouw van Duitsland zouden werken. In de praktijk kwam hier weinig van terecht. Dwarsligger Frankrijk was er in het begin op uit om Duitsland verdeeld en zwak te houden.

Ook de toenemende vijandigheden tussen Amerika en de Sovjet-Unie compliceerden het geheel. De Sovjet-Unie was in de eigen oostelijke bezettingszone vooral gericht op materiële genoegdoening, vaak ten koste van het herstel van de economie en infrastructuur. De Engelsen en Amerikanen vonden het juist belangrijk dat de Duitse economie zich zo snel mogelijk herstelde. Ze wilden het 'communistische gevaar' geen voedingsbodem geven en de dure bezetting niet langer laten duren dan noodzakelijk was.

In 1947 voegden de Engelsen en Amerikanen hun zones samen tot de Bizone. De Franse zone werd hier in februari 1948 bijgevoegd. Er waren nu nog maar twee bezettingszones: een westerse en een Sovjet-Russische.