Vader van de Maandagsdemonstraties zwaait af
Nieuws

Zijn definitieve plaats in de geschiedenisboeken verwierf Führer op maandag 9 oktober 1989. Na het traditionele vredesgebed onder zijn leiding in de Nikolaikirche gingen 70 duizend betogers de straat op uit protest tegen het gehate SED-regime.

Met angst in de benen – het bloedvergieten op het Pekingse Tiananmen-plein vier maanden eerder lag nog vers in het geheugen – trotseerden de demonstranten de dreigementen van de SED en eisten hervormingen. Hun leuzen: “Wir sind das Volk” en "Keine Gewalt!”. Geweld bleef inderdaad uit en in de daaropvolgende maandagen dwongen steeds verder uitdijende menigten de DDR-leiding op de knieën.

28 spionnen

Christian Führer, geestelijk vader van de Maandagsdemonstraties, gaat vandaag, toepasselijk genoeg op een maandag, met pensioen. Begin jaren tachtig begon de dominee met zijn vredesgebeden in de Leipzigse Nikolaikirche. Aanvankelijk slechts door een handjevol mensen bezocht, groeiden de gebeden in de herfst van 1989 uit tot de preludes van massabetogingen van een slordige 120 duizend demonstranten.

Liefst 28 Stasi-spionnen hielden de immer met een spijkervest en stekelhaar getooide Führer door de jaren heen in de gaten. De dominee gold al ver voordat de maandagse vredesgebeden door de wereldpers werden opgepikt als uiterst verdacht in SED-ogen.

Midden jaren tachtig liet hij 'Nikolaikirche – offen für alle' boven de poort van de achthonderd jaar oude kerk schilderen. Een kerk was immers alleen een kerk, zo vond Führer, als hij voor iedereen openstond. Führer organiseerde een pelgrimstocht door de streng atheïstische DDR en stond aan de wieg van een gespreksgroep voor Oost-Duitsers die hun land wilden verlaten, waaronder veel oppositionelen en kopstukken uit de burgerrechtenbeweging.

Hardvochtigheid van de markt

Na de Wende bleef de dominee geëngageerd. Hij zette zich in voor werklozen, protesteerde tegen de Golfoorlogen, de oorlogen op de Balkan en in Tsjetsjenië, en hield een wake voor de twee Leipzigse ingenieurs die in de zomer van 2006 in Irak ontvoerd werden.

Tegen de hardvochtigheid van de markteconomie zal Führer ook na zijn pensioen blijven strijden. Al was het alleen maar, zoals Die Welt uit zijn mond optekent, omdat er in de markteconomie vaak niet eens een fatsoenlijk spijkervest te krijgen is.

Die Welt/Tagesspiegel