Duitsland irrelevant bij verkiezingen VS
Opinie
Achtergrond - 2 november 2004
(2 november 2004) Tijdens het eerste televisiedebat tussen de Amerikaanse presidentskandidaten op 30 september hield senator John Kerry juist zijn zoveelste pleidooi voor een brede internationale coalitie in Irak, toen zijn tegenspeler, president George W. Bush, hem plotseling onderbrak: “je bent Polen vergeten te noemen”. Kort tevoren had Bush al gewezen op de inspanningen van zijn trouwe bondgenoot en "vriend" Aleksander Kwasniewski, de Poolse president. Na afloop van het debat verklaarde deze tegenover journalisten dat Bush zich als een “echte heer” had gedragen, terwijl Kerry ronduit “immoreel” was geweest. Het eerste televisiedebat bewees de realiteit van een succesvol neo-conservatief concept: het 'nieuwe Europa'. Polen kreeg alle eer, Duitsland werd niet één keer genoemd.
Dat Republikeinen noch Democraten in hun campagnes aan Duitsland enige aandacht hebben willen besteden, lijkt uiteindelijk niet zozeer op inhoudelijke argumenten terug te voeren. In de Amerikaanse gemedialiseerde verkiezingscultuur wordt de uitslag niet meer in de eerste plaats door argumenten bepaald, maar door de kracht van beelden en metaforen. Waarschijnlijk heeft Bush, ondanks zijn zwakke inhoudelijke optreden, toch de meerderheid van de kiezers voor zich gewonnen, enkel en alleen door een juiste dosis mantra's en beeldspraak te bezigen. Hij toont zich een meester in het oproepen van beelden die verantwoordelijkheid (“the hardest decision a president makes is ever to use force”), standvastigheid (“that is what leadership is all about”) en krachtdadigheid (“you better have a president who chases these terrorists down and brings them to justice before they hurt us again”) moeten evoceren. Daarentegen komt Kerry steeds te laat: hij weet de beeldvorming maar niet naar zijn hand te zetten, en worstelt met de verdenking dat hij een compromispolitiek zou voeren, halve maatregelen zou nemen en, bovenal, voortdurend van mening zou veranderen. De tragiek is dat Kerry het beeld dat van hem bestaat slechts lijkt te kunnen weerleggen door zich de taal van Bush eigen te maken (“I will hunt down and kill the terrorists, wherever they are”). Dat is een taal die voor daadwerkelijke internationalisering, voor de ervaring van anderen en voor multilateralisme, geen ruimte lijkt te laten.
Mark de Wilde is promovendus aan het Graduiertenkolleg van het Duitsland Instituut Amsterdam. Zijn onderzoek heeft betrekking op de wederzijdse beïnvloeding van de denker Walter Benjamin en de rechtstheoreticus Carl Schmitt.
In onze reeks opinieartiekelen geven medewerkers van het Duitsland Instituut Amsterdam regelmatig hun mening over actuele onderwerpen in Duitsland.
Andere opinieartikelen:
Duitsland tussen eigenbelang en gerechtigheid
Geweeklag Oost-Duitsers terecht?
Eén zwaluw maakt nog geen NAVO-zomer
Generatie van '68 ontdekt Duits oorlogsleed
Blijven investeren in relatie met Duitsland
Reacties
Geen reacties aanwezig