"Skandalös, sexy und durchgeknallt"
KlubBerlin in Rotterdam
Achtergrond - 10 november 2003
(10 november 2003) De deuren van de voormalige Corso-bioscoop in het hart van Rotterdam zijn amper geopend of massa's jongeren stromen toe. Ze verdringen elkaar niet voor de ingang van club Off_Corso, maar wachtten rustig in de rij tot ze erin mogen. Duitse jongeren? Nee, vooral Nederlandse middelbare scholieren zetten vanavond, 6 november, hun eerste schuchtere schreden op 'Duits' grondgebied. Off_Corso is voor één avond en nacht omgetoverd in de cultuurtempel KlubBerlin. Vannacht komt het echte club-publiek er nog bij. Een ooggetuigenverslag vanuit oorbedwelmende sferen.
Met een drievoudig "Schröder!" proberen Matthijs den Broeder, Linda Horlings en Niels Drost alle andere decibellen te overstemmen. Omdat ze de vraag over de Duitse regeringsleider overtuigend hebben beantwoord, mogen ze met hun namen voluit op het Duitslandweb. Ze zijn alledrie zeventien en leerlingen van de Gereformeerde Scholengemeenschap Randstad GSR. En, vindt jong gereformeerd Nederland Berlijn ook cool of vet of zoiets?
"Nou nee", verzuchten de GSR-Kwik, Kwek en Kwak in koor. Nee? Matthijs is een keer in de Duitse hoofdstad geweest en zal de toon wel hebben gezet: "Ik heb een hoop lelijkheid gezien, veel verwaarloosde gebouwen". Had-ie ze twintig jaar geleden eens moeten zien. En die gebouwen zijn er om binnen te stappen, Matthijs. Dan vind je vele KlubBerlins! Want de drie hebben het wel naar hun zin in de Off_Corso. Wie heeft ze hierheen gevoerd? "Juffrouw Ettema, die zit daar. Zullen we haar even halen?" Breed stralend, om niet te zeggen swingend, komt de GSR-lerares Duits van vlakbij de DJ-tafel vandaan.
Trabi Tour
Moeten ze trouwens niet de zaal in, om 'Good Bye, Lenin!' te zien? "Die film kennen wel al", zeggen ze met de blik op hun lerares Duits. Juf Ettema heeft, vermoedelijk als eerste Nederlander, de film al maanden geleden op tape in Berlijn gekocht en direct in de les behandeld. Dat verklaart iets over hun Berlijn-beeld: zo hip is de DDR in deze film niet. Maar nu is de DDR in. Weten ze wel wat Ostalgie is? Reken maar. "We hebben er een heel project over gehad."
Ettema is dol op Berlijn, zegt ze, "Ik kan er niet vaak genoeg komen". Dat lukt, want ze is naast lerares ook uitgever van eigentijds lesmateriaal Duits en daarvoor is ze zelfs in Berlijn gaan filmen: met Duitse professionals en haar eigen leerlinge in een glansrol. Trefwoord TrabiTour, nog dit jaar in Houten op de markt.
Een eindje verderop wordt DJ Boris geïnterviewd door de vijftienjarige Rotterdamse gymnasiast Meng-Meng Li - in het Engels. "Helaas spreken we amper Duits," zegt zijn vriend en schoolkrant-collega Bruno Jager. Hij vertelt dat Meng-Meng en hij als 'pers' naar binnen mochten. Maar straks lekker dansen. Wat voor beeld van Berlijn heeft Bruno? "Dan denk ik aan de Muur. En ik zie een stad als Rotterdam voor me."
Even later komt DJ Boris naar de bar, met een dikke grijns. "Wat waren ze süß, die twee jongens!" De beroemde Berlijner treedt straks voor het eerst in Nederland op en vermaakt zich ondertussen opperbest. In de grote zaal leest de jonge schrijver Tilman Rammstedt uit eigen werk voor. En Meng-Meng heeft nu de burgemeester van Oberlichtenau ontdekt. Hij troont Carsten Guhr mee naar een veredelde voorraadkast in de nok van Corso, de enige plek waar de beat niet doordreunt. Duitslands jonge burgervader wordt er, tussen pakken koffie en glazen, door de vijftienjarige onderworpen aan een professioneel interview, met bijstand van een tolkende DIA-ster.
92 procent van de stemmen
"Hoe is het u gelukt in 2001 92 procent van de stemmen te krijgen?", wil Meng-Meng weten. Guhr: "Ik was de enige kandidaat; de andere vijf hadden zich al teruggetrokken." "Hoe dat zo?" "Ik studeerde toen nog bestuurskunde en liep stage bij een buur-gemeente. Ik was blijkbaar de beste keus." Hoewel Guhr het eerst wegwuift, komt Meng-Meng er met een slimme reeks vragen achter dat de 24-jarige burgemeester soms best last heeft van zijn leeftijd: die wordt in de gemeentepolitiek wel eens als argument tegen hem gebruikt, wat hem razend maakt. Maar Guhr is zeer gelukkig in Oberlichtenau. "Er is een hoofdstraat, dwars door het stadje, en daar tref ik alles en iedereen aan. Berlijn? Nee, liever niet."
Middernacht is allang passé. In de grote zaal is een heftige multimedia- en live-show van start gegaan. In de zang van Roxxy klinken echo's door van Peaches en Nina Hagen. Nu terug te moeten naar Amsterdam, terwijl DJ Boris, Captain Comatose en Electronicat, hun performances nog moeten beginnen - het is een Zumutung, zoals politiek Berlijn het zou verwoorden. Ofwel: je kunt het iemand bijna niet aandoen. En dan Florinda Schnitzels modeshow te missen, die belooft de catwalk in een pikante kloostertuin te veranderen. Maar ook menig scholier moet al afscheid van KlubBerlin nemen. Morgenochtend om half negen maken ze een frisse doorstart met lessen vol wiskundige formules of Duitse naamvallen.
Meng-Meng en Bruno worden pas om drie uur door Mengs moeder opgehaald, de bofkonten. Het zal nog lang spraakmakend en skandalös toegaan in KlubBerlin. Over de Rotterdamse Kruiskade komen groepjes met typisch clubpubliek aanlopen. "Wat is er vanavond, iets voor studenten?" "Nee, dit is voor liefhebbers van Berlijn." "Vijf maal graag, enkele reis!"
Annemieke Hendriks is freelance journaliste en schrijft voor Nederlandse en Duitse kranten
foto's: Off_Corso
Reacties
Geen reacties aanwezig