‘Er heerst vrede maar onze herinneringen zijn een slagveld’
Discussie over omgang met DDR-erfgoed

Tijdens een bijeenkomst woensdagavond in het Duitsland Instituut Amsterdam discussieerden acht Nederlandse deskundigen over de manier waarop Duitsers met de DDR-erfenis omgaan. Volgens historicus Willem Melching is de herinnering aan de DDR nog niet uitgekristalliseerd is. Het verleden is te recent en vaak ook te pijnlijk. Een evenwichtige omgang met het verleden is een proces van generaties, “kleinkinderen zullen heel andere vragen gaan stellen”, vulde docent erfgoedtheorie Léontine Meijer-Van Mensch aan.

Om het proces van herinneren te vergemakkelijken moeten West-Duitsers zich realiseren dat de DDR nu ook onderdeel is van de geschiedenis van de Bondsrepubliek, aldus cultuurhistoricus Thomas von der Dunk. Wessi’s moeten bereid zijn te leren van Ossi’s. Door de eenwording hebben veel Oost-Duitsers het gevoel dat hun leven in DDR voor niets is geweest. Ostalgie is in dit kader niet negatief zegt journaliste Annemieke Hendriks: “Bijna niemand wil de DDR terug. Ostalgie moet gezien worden als het met een knipoog opvoeren van oude rituelen”.

DDR-museum

Op de vraag naar het ideale DDR-museum wist Friso de Zeeuw, oprichter van het enige DDR-museum in Nederland, wel een antwoord. Een DDR-museum moet niet gelijkhebberig zijn. In het ideale museum voelt de partijman én de dissident zich thuis. In zijn eigen museum probeert De Zeeuw dit te bereiken door naast aspecten van de DDR-dictatuur ook het dagelijks leven in de DDR te belichten. Op de vraag waarom hij een DDR-museum in zijn voormalige garage heeft, antwoordt hij: een fascinatie voor de Duitse geschiedenis gecombineerd met verzamelwoede.