Beierse aardappels in Nederlandse frites
Een interview met consul-generaal Lionel Veer

Na een start in Kameroen en een verdere loopbaan in Den Haag, Ierland, Brussel, Parijs en Kroatië, belandt consul-generaal Lionel Veer in september 2006 in München. Als hij dan in oktober meteen het Oktoberfest meemaakt, merkt hij op dat hier alles bijzonder goed geregeld is en dat geen enkele dronkeman zijn voeten op de tafel legt. Om 23.00 uur sluit dan ook de tent. De traditie bloeit en iedereen is verkleed in de Beierse klederdracht van Dirndl-jurkjes en Lederhosen. De consul-generaal zelf viel waarschijnlijk nogal op in zijn pak, want Lederhosen heeft hij nog nooit aangehad. Zijn staflid Ulrike Pulzer geeft meteen een tip voor volgend jaar: bij de C&A is ook Landhausmode te koop, al is dat volgens haar niet meer echt dé traditionele klederdracht.

In alle landen waar meneer Veer geweest is, behalve in Kroätie, sprak hij de taal al. In Kroätie bleek dit toch niet zo’n probleem te zijn, maar de cultuurverschillen des te meer: telkens als hij in een rij stond botsten mensen tegen hem aan. Volgens de consul was dit zelfs vriendelijk bedoeld.

In Beieren hebben ze een apart Duits accent en kunnen ze erg grantig sein ofwel: grof zijn. Ook liggen de verhoudingen tussen personen anders: aanspreektitels worden vaak gebruikt en ook al ken je elkaar al een tijdje, toch blijft Sie (u) de normale aanspreekvorm. Daardoor wordt de samenleving toch niet afstandelijker, zoals veel Nederlanders denken. In Beieren heersen Christelijk-katholieke waarden en de eenheid van het gezin is erg belangrijk, net als in Kroätie. Haast spijtig geeft hij toe dat dat in Nederland veel minder het geval is.

Beieren is even groot als de Benelux en heeft twaalf miljoen inwoners. Zij verdienen evenveel als wij met zestien miljoen mensen in Nederland. Beieren ziet zichzelf dan ook als een land en omdat in Duitsland veel decentraal geregeld wordt (dit in tegenstelling tot Veers vroegere post in Parijs), heeft Beieren zijn eigen regels. Dat de regels hier veel strenger zijn dan in Nederland, vergeten Nederlanders vaak en dus zitten vijftig Nederlandse gevangenen vast in Beieren, voornamelijk wegens drugssmokkel richting Oost-Europa. Twee keer per jaar worden zij door het consulaat bezocht, maar het consulaat kan niet regelen dat ze worden overgeplaatst naar andere delen in Duitsland of naar Nederland om hun straf uit te zitten. Er wonen in Beieren tienduizend Nederlanders, want er is hier goed werk te vinden. Elk jaar komen er hier nieuwe banen bij en dat is ook aantrekkelijk voor mensen uit andere delen van Duitsland en migranten uit Oost-Europa.

In Beieren zitten ook veel Nederlandse bedrijven, waaronder frietfabrikant Aviko. Die koopt hier de aardappelen in voor de Nederlandse frites! Beieren is nog steeds vrij agrarisch, maar de industrie wordt steeds belangrijker. Nederland kan heel goed diensten aan Beieren verlenen en het consulaat speelt hierbij een belangrijke rol als contactpersoon. Vooral voor de wat kleinere Nederlandse bedrijven is dit gunstig. Voor studenten is behalve het Oktoberfest ook studeren aan één van de elite-universiteiten in Beieren aantrekkelijk, maar studiefinanciering bestaat alleen voor heel arme mensen en een woning vinden is moeilijk in de dure stad München. Via de universiteit kom je - na je afstuderen - wel makkelijk aan een baan door de goede aansluiting op het bedrijfsleven.

Het leukste aan München is voor de consul dat de stad veel te bieden heeft op cultureel gebied en dat zij de middelen heeft om dat ook uit te voeren. De combinatie van economie en cultuur bevalt hem goed, maar, waarschuwt hij, als je uit eten gaat met een groep krijg je nooit allemaal gelijk je bord opgediend. Dat wordt dus wachten op de Nederlandse frites!