In het vuur van de strijd doet verliezen pijn
Duitsland wint geen wedstrijd op WK Amsterdam

door Bas de Rue

Lang duurde dit niet. Vrijwel direct na de openingstreffer liet Armenië de sterk keepende Duitse doelman Erik Linke kansloos na een vrije trap. Toen was de beer los. Tegenhouden met man en macht was het enige waartoe de Mannschaft in staat bleek. “We zijn goed gestart, maar toen Armenië begon te voetballen, werden we weggespeeld. Onze verdediging was een gatenkaas”, analyseert de in Nederland opgegroeide linksbuiten Hans Mooij laconiek. “Toch is het leuk om voor Duitsland uit te komen. Ik heb voor het eerst van mijn leven voor Duitsland gejuicht.”

Beide ploegen speelden de wedstrijd overigens met tien man uit. Twee spelers kregen in de nasleep van het Duitse doelpunt een rode kaart na een kort opstootje.

Rommeltje

De wedstrijd tegen Armenië, die het Duitse elftal uiteindelijk met 2-1 verloor, bleek meteen het sterkste optreden van de Mannschaft. Tegen Irak en poulefavoriet Spanje kwamen de Duitsers er eigenlijk niet aan te pas. Met kunst- en vliegwerk verdedigen, meer had het elftal van Van Montfort niet in te brengen. Hoogtepuntje tegen Spanje was een vrije trap van de hardwerkende middenvelder Daoudi. De paal stond de tweede Duitse goal van de dag in weg.

“Eigenlijk ben ik nog best tevreden”, blikt Daoudi terug. “We zijn niet weggevaagd en we hebben een hoop lol gehad”. Het is een mening die in de selectie van Van Montfort brede weerklank vindt. De grootste problemen van het elftal waren bekend: het team is niet op elkaar ingespeeld en de conditie laat nog te wensen over. “Tja, wat verwacht je dan”, grijnst Roel Leendertse, die met zijn zaalvoetbalteam Eintracht Schwalbe in Amsterdamse universitaire competitie speelt. “In het veld was het een rommeltje, maar we hebben wél gestreden.”

Bom

Steeds verliezen en toch blij zijn, het lukte niet elke Duitse speler. De Mannschaft was dan wel bij voorbaat erkend kansloos, maar niet iedereen kwam puur voor de lol. Sommigen wilden ook eens een potje winnen. Al bij de eerste bespreking na de wedstrijd tegen Armenië waren spanningen voelbaar. Klachten over de organisatie in het veld, het wisselbeleid. Bondscoach Van Montfort was het mikpunt van kritiek. Hier botsten sportieve ambities met de realiteit van een nieuwe ploeg, samengesteld uit een onwennige mix van ervaren voetballers en enthousiaste liefhebbers. De bom barstte toen het team bezweet lag uit te hijgen na de laatste wedstrijd tegen Spanje.

Misschien was hij niet de juiste man op de juiste plaats, geeft Van Montfort achteraf ruiterlijk toe. “Deze ploeg kan ver komen, maar heeft dan wel professionele begeleiding nodig. Die kan ik niet bieden. Ik merk dat ik niet de routine en de vakkennis heb om met dit elftal resultaten te boeken. Meedoen aan het WK was voor mij meer liefhebberij.” Daarbij speelde het de coach parten dat de trainingen onregelmatig bezocht werden door een wisselende samenstelling spelers. Sommige voetballers zag hij op de dag van het toernooi voor het eerst.

“Als de resultaten uitblijven, dan moet de Teamchef  het ontgelden. Het is net echt”, lacht de trainer. Van Montfort maakt zonder wroeging plaats voor de volgende bondscoach. Want in deze positie komt hij volgend jaar niet terug, daar wil hij duidelijk in zijn. Wel hoopt Van Montfort dat het elftal bij elkaar blijft om zich te kunnen revancheren. En als hij daarbij van dienst kan zijn, dan graag. Het is per slot van rekening zo volgend jaar.

Doelman Erik Linke zal er in elk geval alles aan doen om de Mannschaft op het WK Amsterdam 2007 weer in actie te laten komen. Meer training is nodig, wat nieuwe spelers. “We hebben zeker de potentie om goed voetbal te spelen. Ik hoop dat we met de kern van dit elftal verder kunnen. De basis is er.”

Bas de Rue is redacteur van het Duitslandweb.