Autobiografie Merkel: 'Veel details, weinig persoonlijks'

"Merkels autobiografie is zoals Merkel als kanselier was: geen dubbele bodem, geen geheim, geen schandaal", schrijft Der Spiegel. Ze schreef het ruim 700 pagina's tellende boek de afgelopen jaren samen met haar naaste medewerker Beate Baumann. De oud-kanselier, die Duitsland tussen 2005 en 2021 regeerde, gaat gedetailleerd in op haar politieke carrière, op haar beleid, op wat ze heeft meegemaakt, maar persoonlijk wordt ze vrijwel nergens. Daarmee laat ze zien dat ze precies zo is als ze schrijft: "gedisciplineerd en doordacht", concludeert Spiegel-journalist Stefan Kuzmany. 

Merkel kwam op het idee haar autobiografie te schrijven in de tumultueuze politiek nasleep van de vluchtelingencrisis en haar 'Wir schaffen das', schrijft Volkskrant-journalist Sterre Lindhout. "Ze besloot toen dat ze de duiding van haar politieke keuzes 'niet alleen aan anderen wilde overlaten'." Maar erg zelfkritisch is ze niet, concludeert Lindhout. Zo geeft ze nauwelijks fouten toe. Merkel verdedigt onder meer de inmiddels veel bekritiseerde keuze om ook na de annexatie van de Krim in 2014 goedkoop Russisch gas te blijven afnemen. "Ook staat ze nog steeds achter haar toenmalige overtuiging dat handel de beste manier was om Rusland op vreedzame manier een plek te geven in de wereldorde van na 1989. Ze geeft wel toe dat dit mislukt is."

Fouten die ze wel toegeeft, gaan over niet over geopolitiek, maar over de manier waarop ze de conservatieven in de CDU te veel tegemoet is gekomen, zegt journalist Ralph Bollmann op Deutschlandfunk Kultur. Hij schreef in 2021 de biografie 'Angela Merkel. De kanselier en haar tijd'. Zo vindt Merkel nu dat ze in 2010 niet terug had moeten komen op het besluit te stoppen met kernenergie. Dat besluit was door een eerdere regering genomen, maar werd door Merkels kabinet teruggedraaid. Na de kernramp in Fukushima in 2011 besloot ze alsnog door te gaan met de Atomausstieg.  

Merkel is openhartig als ze schrijft over haar gelukkige jeugd op het Oost-Duitse platteland en over hoe ze zich als vrouw en Oost-Duitse moest invechten in de door mannen gedomineerde CDU, schrijft Lindhout. Bollmann vindt het verrassend dat Merkel haar rol als vrouw en als Oost-Duitse zo benadrukt. Ook schrijft ze over hoe moeilijk Oost-Duitsers het na de Duitse eenwording hadden, hoe intens de veranderingen in hun levens waren. Tijdens haar kanselierschap deed ze dat juist niet. Dat paste niet bij haar rol als CDU-kanselier, legt Bollmann uit. "Ze heeft destijds veel onderdrukt", zegt hij. "Nu voelt ze zich vrij en hoeft ze veel minder rekening meer te houden met anderen. En ze werkt natuurlijk aan het beeld over haar in de geschiedenis."  Lees meer bij Der Spiegel, de Volkskrant en luister het interview met Bollmann bij Deutschlandfunk Kultur