Ze staan er áltijd
Terugblik 2008: Sport

Falen, dan heb je het in fairplay-minnend Duitsland al gauw over wielrennen. Het veelgeplaagde T-mobile was na het echec-Ullrich in 2008 al uit het peloton verdwenen. De laatste Duitse wielerfanaten vestigden hun hoop daardoor noodgedwongen op die twee andere ploegen.

En werden niet teleurgesteld. Gerolsteiner won dankzij Rebellin Parijs-Nice, met Stefan Schumacher twee etappeoverwinningen in de Tour de France en met de onbekende Oostenrijker Bernhard Kohl in die ronde ook de bolletjestrui en de derde plek. Al in 2007 had Gerolsteiner aangekondigd te stoppen met de sponsoring van de ploeg. Iets te voorbarig dus, leek het even.

Maar de bronwaterproducent bleek alsnog zijn gelijk te halen, toen zowel Schumacher als Kohl in oktober werden ontmaskerd als dopingzondaars. Voor publieke zenders ARD en ZDF was het de druppel: dit was voorlopig de laatste Tour die rechtstreeks op de Duitse tv te volgen was.

Daardoor overweegt nu ook de laatste Duitse ploeg Milram met ingang van komend jaar te stoppen. Kopman Erik Zabel, die in 2007 al het boetekleed had aangetrokken over zijn dopingebruik, reed dit jaar zijn laatste koers. Wie in Duitsland wil (of kan) nu nog wielrennen kijken?

EK voetbal

Voetbal dan. Zoals de laatste jaren wel vaker hadden de Duitsers niet bijster veel vertrouwen in de kansen van hun nationale elftal. Dat gaf daar op het EK in Oostenrijk en Zwitserland aanvankelijk ook geen reden toe, met een verloren duel tegen een sprankelend Kroatië en een moeizame 1-0 overwinning op gastland Oostenrijk.

Toen favoriet voor de eindzege Portugal in de kwartfinale wachtte, hield iedereen zijn hart vast. Zou Ballack zich weer zo verstoppen? Zou coach Klinsmann niet weer te creatief zijn met de opstelling? Terecht was de euforie groot toen Duitsland Portugal van de mat speelde, de 3-2 uitslag deed de Duitse overmacht geen recht.

Met dezelfde cijfers werd in de halve finale Turkije verslagen, hoewel dat land zich veel moeilijker geslagen gaf. Op een prachtige goal van troetelkind Lahm in de laatste minuut had het evenwel geen antwoord. Daar konden de Turken mee leven, waarna in Berlijn en andere Duitse steden een Duits-Turks feest losbrak.

De finale ging uiteindelijk verloren tegen Spanje, maar op die bonus had al niemand meer gerekend. Bondscoach Löw, opvolger van Klinsmann (die in januari als trainer aantrad bij Bayern München), kreeg prompt ruzie met zijn ster Ballack. Over Bayern gesproken: dat won afgelopen seizoen weer gewoon de competitie en gaat dat dit seizoen – ook zonder keeper Kahn – weer doen (zodra die onwaarschijnlijke zegetocht van Hoffenheim stil valt).

Olympische Spelen

Drama kwam voor Duitsland nog het meest uit Beijing. De 20-jarige Fabian Hambüchen moest het Duitse mannenturnen terug op de kaart zetten, maar faalde jammerlijk. De regerend Europees en wereldkampioen op rek greep één keer mis en kon het goud vergeten. Ook de voetbalvrouwen, de handbalheren en de basketballers (met een zeer teleurgestelde NBA-ster Dirk Nowitzki) keerden zonder goud terug.

Drama van een andere soort leverde Matthias Steiner. De 25-jarige gewichtheffer liet na het halen van zijn gouden medaille zijn emoties hartverwarmend de vrije loop en stal de harten van de Duitsers door tijdens de medialleuitreiking een foto van zijn verongelukte vrouw hoog te houden. Samen met zwemster Britta Steffen (twee keer goud) en de hockeyheren (ook goud) werd hij eind december uitgeroepen tot Duitse sporter van het jaar.

Ondanks niet alle uitgekomen verwachtingen, werd Duitsland ‘gewoon’ vijfde in het medailleklassement – één plaats hoger dan vier jaar eerder. Daarmee bleven de Duitse sporters ook dit jaar weer typisch Duits: ze staan er áltijd. Zelfs de Formule 1 kleurt voorzichtig aan weer zwart rood goud, sinds Sebastian Vettel als jongste coureur ooit een grand prix won. In Duitsland zelf droomt in ieder geval al iedereen van een nieuwe Schumacher.

Pim Huijnen is redacteur van het Duitslandweb

Afbeeldingen:

DPA/Picture Alliance